1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 43
تفسير 13. الرعد آية 6
Number of verses: 43
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلَاتُ ۗ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَىٰ ظُلْمِهِمْ ۖ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ 6
آنها پیش از حسنه (و رحمت)، از تو تقاضای شتاب در سیّئه (و عذاب) می‌کنند؛ با اینکه پیش از آنها بلاهای عبرت انگیز نازل شده است! و پروردگار تو نسبت به مردم -با اینکه ظلم می‌کنند- دارای مغفرت است؛ و (در عین حال،) پروردگارت دارای عذاب شدید است!

ترجمه
وپیش از رحمت ونیكى، به شتاب از تو عذاب وبدى مى‏خواهند در حالى كه پیش آنان عذاب‏ها بوده است. وهمانا پروردگارت نسبت به مردم با همه ستمشان داراى آمرزش است و به یقین پروردگارت سخت كیفر است.

نکته ها
«مَثُلات» جمع «مثله» عذاب وعقوبتى است كه به انسان روى مى‏آورد.
گاهى عناد و لجاجت به جایى مى‏رسد كه انسان حاضر است آرزوى هلاكت كند، ولى حقّ را نپذیرد. در قرآن مجید به نمونه‏هایى از این نوع روحیّه‏ها اشاره شده است، از جمله:
كافران مى‏گفتند: «و اذ قالوا الّلهم اِن كان هذا هوالحقّ من عندك فامطر علینا حجارة من‏السّماء او ائتنا بعذاب الیم»(12) خدایا! اگر این قرآن، حقّ و از جانب توست، پس یا از آسمان بر ما سنگ ببار و یا ما را به عذابى دردناك مبتلا نما (كه ما آن را نمى‏پذیریم).
در جاى دیگر آمده: اگر ما این قرآن را بر غیر عرب (عجم) نازل مى‏كردیم و پیامبر آن را بر مردم قرائت مى‏فرمود: «ولو نزّلناه على بعض الاعجمین فقرأه علیهم ما كانوا به مؤمنین»(13) ایمان نمى‏آوردند وآن را نمى‏پذیرفتند.
یا اینكه اهل كتاب به كفّار و بت‏پرستان مى‏گفتند: «الم تر الى الّذین اوتوا نصیباً من الكتاب یؤمنون بالجبت و الطاغوت و یقولون للذین كفروا هؤلاء اهدى من الّذین آمنوا سبیلاً»(14) راه شما از راه اسلام بهتر است. در صورتیكه اهل كتاب از مشركان به اسلام نزدیكترند، ولى لجاجت، آنها را از ابراز حقّ دور مى‏داشت.
تعجیل عدّه‏اى از مردم به نزول قهر الهى، مى‏تواند به واسطه این دلایل باشد:
الف: غفلت و فراموشى تاریخ گذشتگان و باور نكردن و بعید دانستن قهر الهى.
ب: حسادت به داشته‏هاى دیگران. چنانكه در تاریخ آمده است چون امیرمؤمنان، حضرت على‏علیه السلام به امامت رسید، شخصى كه تحمّل این موضوع را نداشت، آرزوى مرگ كرد كه در شأن نزول سوره معارج بدان اشاره شده است.
ج: احساس بریدگى و یأس و به بن‏بست كامل رسیدن.
د: استهزا و عدم قبول و پذیرش، حتّى به قیمت جان‏دادن.
قرآن مى‏فرماید: اگر خداوند به جهت گناه و عملكرد بد مردم آنها را فوراً عذاب كند، هیچ كس روى زمین باقى نمى‏ماند، امّا او از راه لطف، صبر مى‏كند تا شاید مردم توبه كنند. «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بظلمهم ما ترك علیها من دابّة و لكن یؤخّرهم الى اجل مسمّى...»(15) و آیه «ولو یؤاخذ اللَّه النّاس بما كسبوا ماترك على ظهرها من دابّة...»(16)


12) انفال، 32.
13) شعراء، 198 - 199.
14) نساء، 51.
15) نحل، 61.
16) فاطر، 45.

پيام ها
1- انسان در اثر لجاجت، چنان سقوط مى‏كند كه حاضر است نابود شود، ولى حقّ را نپذیرد. «و یستعجلونك بالعذاب»
 2- تاریخ پیشینیان، بهترین الگو ونمونه است. «قدخلت من قبلهم المثلات»
 3- قهر الهى را شوخى نپندارید و به نمونه‏هاى گذشته توجّه كنید. «من قبلهم المثلات»
 4- سنّت خداوند مهلت‏دادن است و كارى به عجله مردم ندارد. «لذو مغفرة»
 5 - راه توبه و بازگشت، براى افراد لجوج نیز باز است. «لذو مغفرة... على ظلمهم»
 6- خداوند، انسان‏ها را با همه‏ى بدى‏هایى كه از آنها سر مى‏زند باز دوست دارد. «لذو مغفرة للنّاس على ظلمهم»
 7- لطف خداوند بر قهر او مقدم است. «مغفرة - عقاب»
 8 - خوف و رجا و بیم و امید، در كنار هم عامل رشد است. «لذو مغفرة - لشدید العقاب»
 9- قهر ولطف الهى از مقام ربوبیّت اوست. «ربّك لذو مغفرة، ربّك لشدید العقاب»

Copyright 2015 almubin.com