ترجمه
و همانا آنان را به عذاب گرفتار كردیم ولى آنان در برابر پروردگارشان نه تواضع كردند و نه تضرّع.
نکته ها
در حدیث مىخوانیم: «اِستكانت» خضوع است و «تضرّع» دستها را به دعا بلند كردن. [102]
در آیهى قبل، دربارهى كافران لجوج فرمود: اگر به آنان رحم كنیم، لجاجت مىكنند و به راه نمىآیند؛ در این آیه مىفرماید: اگر آنان را با قهر خود بگیریم وعذابشان كنیم، باز هم به راه نمىآیند. شاعر مىگوید:
بر سیه دل چه سود خواندن وعظ
نرود میخ آهنین بر سنگ
پيام ها
1- هدف از قهر الهى در دنیا، بیدارى غافلان است. «اخذناهم ... فما استكانوا»
2- گاهى كافران وگمراهان، در دنیا نیز بهكیفرهاى الهى مبتلا مىشوند.«اخذناهم»
3- كافران لجوج، نه با رحمت خداوند هدایت مىشوند و نه با قهر و عذاب الهى. «فما استكانوا»
4- بدترین نوع تكبر، استكبار در برابر ربّ است. «فما استكانوا لربّهم»
(انسان سنگدل به جایى مىرسد كه در برابر خداى بزرگ، هرگز خضوع و تضرّع و ناله نمىكند)