ترجمه
پس (به دنبال این تلاقى،) به موسى وحى كردیم كه عصایت را به دریا بزن.
دریا شكافت و هر پاره‏اى مثل كوهى بزرگ گردید.
آنگاه گروه دیگر (لشكر فرعون) را به آنجا نزدیك كردیم.
و موسى و هر كه را با او بود، همگى را (از دریا عبور و) نجات دادیم.
سپس گروه دیگر را غرق ساختیم. البتّه در این ماجرا، (عبرت و) نشانه روشنى است و بیشتر آنان ایمان آورنده نبودند.
و همانا پروردگارت شكست ناپذیر و مهربان است.

نکته ها
كلمه‏ى «اِنفلاق» به معناى شكافته شدن، «فِرق» به معناى قطعه و «طَود» به معناى كوه مى‏باشد. گویا در اثر شكافته شدن رود بزرگ نیل كه همچون دریاست، آب در دو طرف خشكىِ ایجاد شده چنان روى هم انباشته شد كه همانند دو كوه بلند گردید.

پيام ها
  1- كارهاى انبیا با اراده‏ى پروردگار و وحى الهى است. «فاوحینا...»
 2- خداوند كارهایى را به دست اولیاى خود انجام مى‏دهد تا مردم به آنان توجّه كنند و از آنان اطاعت نمایند. «فاوحینا الى موسى أنِ اضرب» (آرى، طبیعت و مظاهر آن، با اراده‏ى خداوند در اختیار بندگان خاصّ ومقهور آنان است.)
 3- با اراده‏ى خداوند، یك عصا روزى اژدها مى‏شود و سبب ترس دشمنان مى‏گردد و یك روز كلید رحمت و باز شدن راه براى مؤمنان مى‏شود.
 4- با اراده‏ى خداوند، یك عصا گاهى سبب جوشیدن آب از سنگ است: «اِضرب بعصاك الحجر»(15) و گاهى سبب خشك شدن دریا. «اِضرب بعصاك البحر»
 5 - همه‏ى هستى و فعل وانفعالات آن، با اراده‏ى خداوند است. «أوحینا - أزلفنا - أنجینا - أغرقنا»
 6- نجات و رستگارى در سایه‏ى همراهى با انبیاست. «أنجینا موسى ومن معه»
 7- خداوند یاران خود را در سخت‏ترین شرایط از بن‏بست نجات مى‏دهد. «أنجینا موسى ومن معه»
 8 - شكافته شدن دریا و غرق شدن فرعونیان، نشانه‏ى قدرت و قهر الهى و مایه‏ى پند است. «اِنّ فى ذلك لآیةً»
 9- سنّت الهى در طول تاریخ، یارى حقّ و سركوب باطل است. «لآیة» آرى، نشانه و عبرت بودن یك حادثه، زمانى است كه آن حادثه یا مشابه آن در طول تاریخ تكرار شدنى باشد.
 10- خداوند با بیان تاریخ گذشتگان، به پیامبر اسلام دلدارى و درس صبر مى‏دهد. «ما كان اكثرهم مؤمنین»
 11- پندپذیران كم هستند. «لآیة و ما كان اكثرهم مؤمنین»
 12- پیامبر اسلام تحت حمایت ویژه‏ى خداوند است. «ربّك» (خطاب به پیامبر است كه همان گونه كه ما مخالفان موسى را نابود كردیم، با همان عزّت و قدرت مى‏توانیم مخالفان تو را نیز نابود كنیم.)
 13- كفر مردم، ضررى به عزّت خداوند نمى‏زند. «ما كان اكثرهم مؤمنین - اِنّ ربّك لهو العزیز الرّحیم»
 14- مربّى، هم باید قدرتمند باشد و هم مهربان. «اِنّ ربّك لهوالعزیز الرّحیم»
 15- مهلتى كه خداوند به كفّار مى‏دهد از ضعف و ناتوانى نیست، بر اساس مهر و رحمت است تا شاید توبه كنند. «العزیز الرّحیم»