ترجمه
و آنچه به شما داده شده، بهرهى زندگى دنیا و زینت آن است (كه فانى و زودگذر است)، در حالى كه آنچه نزد خداست، بهتر و پایدارتر است. پس آیا نمىاندیشید؟!
نکته ها
در واقع این سوّمین جوابى است كه خداوند در پاسخ بهانهجویى كفّار مكّه (كه اگر ما ایمان بیاوریم، زندگانى ما مختل مىشود) مىدهد، كه آنچه بهگمان خام خود از رهگذر عدمایمان به دست مىآورید، متاع وكالاى بىارزش و فانى زندگى محدود دنیاست، در حالى كه آنچه نزد خداست، بهتر و ماندگارتر است.
پيام ها
1- ثروت و دارایى خود را محصول تلاش و زرنگى خویش نپنداریم كه هر چه هست از خداوند است. «ما اوتیتم»
2- نعمتهاى دنیوى، محدود است؛ «من شىء» ولى پاداش الهى، نامحدود و غیر قابل تصوّر است. «ما عنداللّه خیر و ابقى»
3- اگر به خاطر پذیرش ایمان، دنیا را از دست بدهید، به نعمتهاى بىمنتها وبىزوال دست خواهید یافت. «ما عنداللَّه خیرٌ و ابقى»
4- هركس باقى را فداى فانى، و بهرهى ناب را با لذّات آمیخته با مشكلات عوض كند، در حقیقت عاقل نیست. «أفلا تعقلون»
نگاهى به دنیا از منظر قرآن
در قرآن مجید، از دنیا وزندگانى دنیا با تعبیرات مختلفى یاد گردیده و انسانها را از اقبال به آن و اغفال در برابر آن برحذر داشته است، از جمله:
* دنیا، عارضى است. «عَرَض الحیاة الدّنیا»(79)
* دنیا، بازیچه است. «و ماالحیاة الدّنیا الاّ لعبٌ و لَهو»(80)
* دنیا، اندك و ناچیز است. «فما متاع الحیاة الدّنیا فى الآخرة الاّ قلیل»(81)
* زندگى دنیا، مایهى غرور و اغفال است. «وما الحیاة الدّنیا الاّ متاع الغرور»(82)
* زندگى دنیا، براى كفّار جلوه دارد. «زیّن للّذین كفروا الحیاة الدّنیا»(83)
* مال و فرزند، جلوههاى دنیا هستند. «المال والبنون زینة الحیاة الدّنیا»(84)
* دنیا، غنچهاى است كه براى هیچ كس گُل نمىشود. «زهرة الحیاة الدّنیا»(85)
* چرا آخرت را به دنیا مىفروشید؟ «اشتروا الحیاة الدّنیا بالآخره»(86)
* چرا به دنیاى فانى و محدود، راضى مىشوید؟ «أرَضِیتم بالحیاة الدّنیا»(87)
* چرا به دنیاى كوچك و زودگذر شاد مىگردید؟ «فَرِحوا بالحیوة الدّنیا»(88)
* چرا دنیا را به آخرت ترجیح مىدهید؟ «یَستحبّون الحیاة الدّنیا على الآخره»(89)
* چرا به دنیاداران خیره مىشوید؟ «لاتمدّنّ عینیك الى ما متّعنا به»(90)
* چرا فقط بهدنیا فكر مىكنید؟ «لمیرد الاّ الحیاة الدّنیا»(91)
* آیا دنیاگرایان نمىدانند كه جایگاهشان دوزخ است؟ «و آثر الحیاة الدّنیا . فانّ الجحیم هى المأوى»(92)
البتّه این همه هشدار به خاطر كنترل مردم دنیاگراست و آنچه در آیات و روایات انتقاد شده، از دنیاپرستى، آخرت فروشى، غافلشدن، سرمست شدن و حقّ فقرا را ندادن است، ولى اگر افرادى در چهارچوب عدل و انصاف سراغ دنیا بروند و از كمالات دیگر و آخرت غافل نشوند و حقّ محرومان را ادا كنند و در تحصیل دنیا یا مصرف آن ظلم نكنند، این گونه مال و دنیا فضل و رحمت الهى است.
79) نساء، 94.
80) انعام، 32.
81) توبه، 38.
82) آل عمران، 185.
83) بقره، 212.
84) كهف، 46.
85) طه، 131.
86) بقره، 86.
87) توبه، 38.
88) رعد، 26.
89) ابراهیم، 3.
90) حجر، 88.
91) نجم، 29.
92) نازعات، 38 و 39.