ترجمه
(یهود، نصارى و) كسانى كه به آنان كتاب (آسمانى) داده‌ایم او (پیامبر اسلام) را همچون پسران خود مىشناسند، و همانا گروهى از آنان با آنكه حقّ را مىدانند، كتمان مىكنند.
نکته ها
در قرآن چندین مرتبه این واقعیّت بازگو شده است كه اهل كتاب، به خاطر بشارت تورات و انجیل به ظهور و بعثت پیامبر اسلام، در انتظار او بودند و ویژگىهاى پیامبر چنان به آنها توضیح داده شده بود كه همچون فرزندان خویش به او شناخت پیدا كرده بودند. ولى با این همه، گروهى از آنان حقیقت را كتمان مىكردند. قرآن در جاى دیگر مىفرماید: آنها نه تنها از پیامبر، بلكه از جامعهاى كه او تشكیل مىدهد و یارانش نیز خبر داشتند: «محمّد رسول اللّه والّذین معه اشدّاء على الكفّار رحماء بینهم تراهم رُكّعاً سُجّداً یبتغون فضلاً من اللّه و رضواناً سیماهم فى وجوههم من اثَر السجود ذلك مثلهم فىالتّوریة و مثلهم فى الانجیل» [441] محمّد فرستاده خداست و كسانى كه با او هستند، در برابر كفّار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند. پیوسته آنان را در حال ركوع و سجود مىبینى، آنها همواره فضل خدا و رضاى او را مىطلبند. نشانهى آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است، این توصیف آنها در تورات و انجیل است.
قرآن براى شناخت دقیق اهل كتاب از پیامبر، آنرا به شناخت پدر از پسر تشبیه مىكند كه روشنترین شناختهاست. زیرا:
از ابتداى تولّد و حتّى قبل از آن شكل مىگیرد.
شناختِ چیزى است كه انتظار بهمراه دارد.
شناختى است كه در آن شكّ راه ندارد.
كتمان علم، بزرگترین گناه است. قرآن دربارهى كتمان كنندگان مىفرماید: «یلعنهم اللّه و یلعنهم اللاعنون» [442] خداوند وتمام فرشتگان و انس وجنّ وهر با شعورى، براى همیشه آنان را لعنت ونفرین مىكنند. آرى، كتمان حقّ، همچون كتمان فرزند خویش است و چه ناجوانمردانه است كه پدرى به خاطر لذّتهاى دنیوى، كودك خود را منكر شود!
441) فتح، 29.
442) بقره، 159.
پيام ها
1- اگر روحیّهى حقیقت طلبى نباشد، علم به تنهایى كافى نیست. یهود با آن شناخت عمیق از رسول خدا، باز هم او را نپذیرفتند. «یعرفون... لیكتمون»
2- حتّى دربارهى دشمنان، انصاف را مراعات كنیم. قرآن، كتمان را به همهى اهلكتاب نسبت نمىدهد. «فریقاً منهم لیكتمون»