ترجمه
و ابر را بر شما سایبان ساختیم و «منّ» و «سَلوى‏» بر شما نازل كردیم (و گفتیم:) از نعمت‏هاى پاكیزه‏اى كه به شما روزى دادیم بخورید، (ولى شما با بهانه‏جویى‏هاى خود، كفران نعمت كردید. بدانید كه) آنها به ما ستم نكردند، بلكه به خودشان ستم نمودند.

نکته ها
پس از نجات بنى‏اسرائیل از سلطه‏ى فرعون، به آنان دستور داده شد كه وارد سرزمین فلسطین شوند. آنها به بهانه‏ى اینكه در آنجا افراد ستمگرى هستند، سرپیچى كرده و به موسى گفتند: با خدایت به جنگ آنان برو، ما همین جا نشسته‏ایم. قهر خداوند آنها را فراگرفت و مدّت چهل سال در بیابانِ «تیه» ماندگار شدند، ولى خداوند در آنجا نیز براى آنان ابرها را چون سایه‏بان قرار داد و دو نوع غذاى طبیعى و گوارا به نام‏هاى مَنّ و سَلوى‏، در دسترس آنان گذاشت.
«غَمام» به ابر بى‏باران گفته مى‏شود كه فقط سایه ایجاد مى‏كند، ابرهاى باران دار را «سحاب»، «غیم» و«مزن» مى‏گویند. «مَنّ»، به شیره‏ى مخصوص درختان كه چون قطره بر روى آنها مى‏نشیند، گفته مى‏شود كه همان صَمغ است وبرخى به معنى عسل وقارچ گرفته‏اند. «سَلوى» به پرندگانى مخصوص كه شبیه كبوترند مى‏گویند.

پيام ها
1- ابر و باد و باران، به فرمان خداوند هستند. «ظلّلنا علیكم الغمام»
2- رازق بودن خداوند، محدود به شرائط خاصّى نیست. در بیابان بى‏آب و علف هم، رزق طبیعى مى‏فرستد. «وانزلنا علیكم المنّ والسّلوى»
3- خداوند، رزق انسان را از حلال و پاكیزه مقدّر كرده است. «طیّبات ما رزقناكم»
4- تخلّف از فرامین الهى، ظلم بر خویشتن است. «انفسهم یظلمون»