1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 286
تفسير 2. البقرة آية 61
Number of verses: 286
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَن نَّصْبِرَ عَلَىٰ طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ مِن بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا ۖ قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَىٰ بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ ۚ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُم مَّا سَأَلْتُمْ ۗ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ 61
و (نیز به خاطر بیاورید) زمانی را که گفتید: «ای موسی! هرگز حاضر نیستیم به یک نوع غذا اکتفا کنیم! از خدای خود بخواه که از آنچه زمین می‌رویاند، از سبزیجات و خیار و سیر و عدس و پیازش، برای ما فراهم سازد.» موسی گفت: «آیا غذای پست‌تر را به جای غذای بهتر انتخاب می‌کنید؟! (اکنون که چنین است، بکوشید از این بیابان) در شهری فرود آئید؛ زیرا هر چه خواستید، در آنجا برای شما هست.» و (مهر) ذلت و نیاز، بر پیشانی آنها زده شد؛ و باز گرفتار خشم خدائی شدند؛ چرا که آنان نسبت به آیات الهی، کفر می‌ورزیدند؛ و پیامبران را به ناحق می‌کشتند. اینها به خاطر آن بود که گناهکار و متجاوز بودند.

ترجمه
و (نیز بخاطر آورید) زمانى كه گفتید: اى موسى، ما هرگز یك نوع غذا را تحمّل نمى‏كنیم، پس پروردگارت را بخوان تا از آنچه (به طور طبیعى از) زمین مى‏رویاند، از سبزى و خیار و سیر و عدس و پیازش، براى ما (نیز) برویاند. موسى گفت: آیا (غذاى) پست‏تر را بجاى نعمت بهتر مى‏خواهید؟ (اكنون كه چنین است بكوشید از این بیابان خارج شده و) وارد شهر شوید، كه هر چه خواستید براى شما فراهم است. پس (مُهر) ذلّت و درماندگى، بر آنها زده شد و (مجدّداً) گرفتار غضب پروردگار شدند. این بدان جهت بود كه آنها به آیات الهى كفر مى‏ورزیدند و پیامبران را به ناحقّ مى‏كشتند، و این به سبب آن بود كه آنان گنهكار و سركش و متجاوز بودند.

نکته ها
بنى‏اسرائیل به جاى شكرگزارى از نعمت‏هاى «منّ و سلوى»، به فكر زیاده‏خواهى و تنوّع طلبى افتاده و از غذاهاى زمینى خواستند و براى نمونه، تعدادى از آنها مانند: سبزى، خیار، پیاز و سیر را نام بردند. حضرت موسى در برابر این درخواست‏ها، ضمن تأسّف از اینكه آنها نعمت‏هاى نیكو و بهتر را با نعمت‏هاى ساده عوض مى‏كنند، به آنها گفت: اگر بناى كامیابى از اینها را دارید، باید به شهر رفته و با دشمنانتان بجنگید، شما از یك سو حال جهاد ندارید و از طرف دیگر تمام امتیازات شهرنشینى را مى‏خواهید. خداوند خبر مى‏دهد كه این قوم با چنین ویژگى‏ها و خصوصیّات، به ذلّت و خوارى افتاده و گرفتار قهر و غضب الهى خواهند شد.
تنوّع طلبى و افزون خواهى، دامى براى اسیر شدن انسان‏هاست. استعمارگران نیز از همین خصیصه‏ى مردم، براى لباس، مسكن، مركب و تجمّلات استفاده كرده و مردم را به اسارت مى‏كشند.

پيام ها
1- شكم‏پرستى، عامل هبوط وسقوط انسان‏هاست. «لن‏نصبرعلى‏طعام‏واحد...اهبطوا»
2- رفاه‏طلبى، زمینه‏ى ذلّت و خوارى است. «لن نصبر... ضربت علیهم الذلّة...»
3- بى‏ادبى در گفتگو، نشانه‏ى روحیّه‏ى سركش وطغیانگر است. آنها مى‏توانستند بجاى «لن نصبر» هرگز صبر نمى‏كنیم، بگویند: یك‏نواختى غذا براى ما سنگین شده است. و یا بجاى «فادع لنا ربّك»، بگویند: «فادع لنا ربّنا»
4- بنى‏اسرائیل، نژاد پر توقّع و افزون طلب هستند. «فادع لنا، یخرج لنا»
5 - بیان خواسته‏هاى جزیى، نشانه‏ى شدّت وابستگى و حقارت طبع است. «بقل، قثاء، فوم، عدس و بصل»
6- راضى بودن به آنچه خداوند خواسته و صبر بر آن، تأمین كننده‏ى خیر و مصلحت واقعى انسان است. «أتستبدلون الّذى هو ادنى بالّذى هو خیر...»
7- شهرنشینى و داشتن همه نوع امكانات، نشانه‏ى رشد و تكامل نیست، بلكه گاهى مایه‏ى سقوط و هبوط است. «اهبطوا مصراً»
8 - كارهاى خطرناك، وابسته به افكار انحرافى وخطرناك است. «یكفرون، یقتلون»
9- تاریخ انبیا، با شهادت در راه خداوند گره خورده است. «یقتلون النبیین»
10- تعدّى و معصیت پى درپى، موجب كفر و كفر، عامل هر گونه جنایت است. «یكفرون، عصوا»
11- ذلّت و بدبختى، مربوط به نژاد نیست، بلكه مربوط به خصوصیّات و عقاید و اعمال انسان‏هاست. «ذلك بانّهم كانوا یكفرون»

Copyright 2015 almubin.com