1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 75
تفسير 39. الزمر آية 8
Number of verses: 75
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
۞ وَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِيبًا إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِّنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِن قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَندَادًا لِّيُضِلَّ عَن سَبِيلِهِ ۚ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا ۖ إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ 8
هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را می‌خواند و بسوی او باز می گردد؛ امّا هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلاً خدا را می خواند از یاد می‌برد و برای خداوند همتایانی قرارمی‌دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد؛ بگو: «چند روزی از کفرت بهره‌گیر که از دوزخیانی!»

ترجمه
و هرگاه به انسان آسیبى رسد پروردگارش را مى‏خواند در حالى كه (با توبه) به سوى او بازگشته است. امّا همین كه خداوند از جانب خویش نعمت بزرگى به او دهد آن چه را (به خاطر رفع آن) قبلاً خدا را مى‏خواند، فراموش مى‏كند و براى خداوند همتایانى قرار مى‏دهد تا (خود و دیگران را) از راه او منحرف سازد. بگو: «مدّت كمى را با كفر خود كامیاب باش كه تو بدون شك از دوزخیانى».

نکته ها
«ضُرّ» به معناى هر گونه آسیب و ضرر است. «خَوَّله» به معناى عطاى بزرگ است. «منیب» یا از «نوبة» است، یعنى انسان نوبت به نوبت به خدا توجّه مى‏كند، یا از «نابَ» به معناى انقطاع است، یعنى انسان در بست به او توجّه مى‏كند كه ظاهراً همین معناى دوم مراد است.
در آیات قبل، خداشناسى از طریق آفریده‏ها مطرح بود و در این آیه توجّه به خدا از طریق فطرت و درون مطرح است.

پيام ها
1- قرآن از توجّه‏هاى موسمى و موضعى انسان كه به هنگام اضطرار پیش مى‏آید و بعد فراموش مى‏شود، انتقاد مى‏كند. «اذا مسّ الانسان ضُرٌّ دَعا»
 2- انسان كم ظرفیّت است و در اولین برخورد با سختى‏ها، فریاد مى‏زند. «مسّ»
 3- مشكلات، عامل بیدارى و بازگشت به فطرت است. «ضُرٌّ دَعا» (گرفتارى‏ها انسان را به توبه و دعا وادار مى‏كند).
 4- دعاى خالصانه سبب برطرف شدن ناگوارى‏هاست. «منیباً الیه... خَوّله نعمةً»
 5 - ضررها از او نیست، ولى نعمت‏ها از اوست. «نعمةً منه»
 6- رفاه، مایه‏ى غفلت و فراموشى است. «نعمةً - نسى»
 7- انسان‏هاى كم ظرفیّت به هنگام رفاه، مشكلات قبلى خود را فراموش مى‏كنند. «نسى ما كان یدعوا الیه»
 8 - غفلت از یاد خدا، مایه‏ى شرك است و كسى كه بخاطر رفاه خدا را فراموش كرد، به سراغ غیر او مى‏رود. «نسى... جعل للّه انداداً»
 9- شرك انسان، گسترده است و هر روز به چیزى دل مى‏بندد. «انداداً»
 10- توجّه انسان به غیر خدا، دیگران را نیز به اشتباه و گمراهى مى‏اندازد. «لیضلّ»
 11- انحراف انسان گام به گام است. اوّل: نسیان «نسى» دوّم: شرك «جعل للّه انداداً» سوّم: منحرف كردن دیگران «لیضلّ»
 12- هر كامیابى نشانه‏ى محبوبیّت نیست. «تمتع بكفرك»
 13- مشرك كافر است. «جَعَل للّه انداداً... تمتّع بكفرك»
 14- كامیابى‏هاى دنیا نسبت به آخرت كم است. «تمتّع... قلیلاً»
 15- مجازات كفران و كفر، قرین شدن با دوزخیان است. «انك من اصحاب النار»

Copyright 2015 almubin.com