ترجمه
براى (انجام) فرمان پروردگارت پایدارى كن، كه تو در دید ما (و تحت حمایت ما) هستى و هنگامى كه (از خواب) بر مىخیزى، با ستایش پروردگارت او را به پاكى یاد كن.
پس پاسى از شب و به هنگام ناپدید شدن ستارگان، خدا را تسبیح كن.
نکته ها
این سوره با سوگند به مكان مناجات شروع شد، «والطور» و با فرمان مناجات پایان یافت. «و من الّیل فسبّحه و أدبار النّجوم»
با اینكه همهى اعمال و افكار انسانها زیر نظر خداست، امّا خداوند به اولیاى خود توجّه مخصوصى دارد، مثلاً به نوحعلیه السلام مىفرماید: ساخت كشتى تو زیر نظر ماست. «اِصنع الفلك باعیننا» و به پیامبر اسلام مىفرماید: تمام وجودت زیر نظر ماست. «فانّك بأعیُننا»
تسبیح از ستایش مهمتر است، فرمان تسبیح دوبار مطرح شد، ولى ستایش خداوند یكبار.
مراد از «ادبار النجوم»، هنگام طلوع فجر است كه ستارگان در نور صبح ناپدید مىشوند. مفسّران، عبارتِ «من الّیل فسبّحه» را به نمازشب در هنگام سحر تفسیر كردهاند و در حدیث مىخوانیم: مراد از «ادبار النجوم» دو ركعت نماز نافله قبل از نماز صبح است.(36)
36) كافى، ج3، ص444.
پيام ها
1- در برابر افراد لجوج، باید صبر و مقاومت كرد. آرى تبلیغ دین در برابر تكذیبها و آزارها به صبر و حوصله نیاز دارد. «واصبر لحكم ربّك»
2- صبر اگر در راه اجراى فرمان الهى باشد، با ارزش است وگرنه یكدندگى و لجاجت و ضد ارزش محسوب مىشود. «واصبر لحكم ربّك»
3- حكم و فرمان خداوند، در جهت تربیت و رشد انسان است. «لحكم ربّك»
4- پیامبر نیز به حمایت خداوند نیازمند است. «فانّك باعیننا»
5 - آنچه انسان را صبور مىكند، آن است كه بداند زیرنظر خداست. «فانّك باعیننا»
6- یاد خدا وستایش وتسبیح او، مایهى صبر و پایدارى است. «واصبر... و سبّح»
7- تسبیح خداوند بر ستایش او مقدّم است، اول باید او را منزّه بدانیم، سپس ستایش كنیم.
8 - مناجات شبانه، انسان را براى تلاش روزانه آماده مىكند. «واصبر... و من الّیل فسبّحه...»
9- براى دعا ونیایش، زمانهاى خاصّ آثار بیشترى دارد. «حین تقوم و من الّیل... ادبار النجوم»