ترجمه
هر كسكه داراى وسعت (مالى) است، باید طبق وسعت خود نفقه دهد و كسىكه روزى بر او تنگ شده، باید از آنچه خداوند به او داده (به اندازه توان خود) انفاق كند. زیرا خداوند هیچكس را مگر به اندازه آنچه به او داده است، تكلیف نمىكند. به زودى خداوند پس از سختى، آسانى و فراخى پدید مىآورد.
نکته ها
فرمان این آیه كه هر كسى به قدر توان خود به همسرش انفاق كند، هم شامل ایّام عدّه مىشود، هم شامل ایّام شیر دادن همسر طلاق داده شده و هم شامل هر زمان دیگر.
پيام ها
1- ملاك در میزان هزینه زندگى، توان مالى مرد است، نه تنگنظرىهاى مرد و یا خواستهها یا آرزوهاى زن. «ذوسعةٍ من سعته»
2- از ترس آینده، امروز را سخت نگیرید. (هر كه دارد خرج كند) «ذوسعةٍ من سعته»
3- حتّى در شرایط طلاق، جوانمردى را از دست ندهید. «ذوسعة من سعته»
4- شرط نفقه، دوست داشتن همسر نیست، زن طلاق داده شده نیز تا مدّتى واجب النفقه است. «ذوسعة من سعته»
5 - انفاق كننده، مال و دارایى خود را از خدا بداند. «ممّا اتاه اللّه»
6- هركس به هر اندازه توان انفاق دارد، انفاق كند. آب دریا را اگر نتوان كشید، هم به قدر تشنگى باید چشید. «من قدر... فلینفق ممّا اتاه اللّه»
7- فقرا در مقایسه وضع خود با اغنیا، نعمتهایى را كه خداوند به آنها داده است از یاد نبرند. «قدر علیه... اتاه اللّه»
8 - تكلیف، به مقدار توان است. «لا یكلف اللّه نفساً الاّ ما اتاها» اسلام، دینى واقع گراست و تكلیف فوق طاقت ندارد.
9- در دستیابى به گشایش، عجله نكنید. «سیجعل اللّه»
10- در شرایط تلخ طلاق و جدایى یا فقر و تنگدستى، امید به آینده را از دست ندهید. «سیجعل اللّه بعد عسر یُسراً»