ترجمه
آیا (كافران،) جز تأویل كتاب (تحقّق تهدیدهاى قرآن)، انتظار دیگرى دارند؟ روزى كه تأویل كتاب (در قیامت و نشانه‏هاى حساب و كتاب) فرارسد، كسانى كه آن روز را از پیش (در دنیا) فراموش كرده بودند، خواهند گفت: همانا رسولان پروردگارمان براى ما حقّ را آوردند، (ولى ما نپذیرفتیم) آیا براى ما شفعانى هست تا شفاعتمان كنند یا (ممكن است) ما به دنیا بازگردانده شویم تا كارى جز آنچه مى‏كردیم انجام دهیم؟ (این حسرت‏ها بى‏فایده است،) قطعاً آنان سرمایه خود را باخته و آنچه به دروغ مى‏ساختند (و بت‏ها را شفیعان خود مى‏پنداشتند)، از كف دادند.

نکته ها
مراد از تأویل در این آیه، به قرینه‏ى جملات بعد، تحقّق تهدیدها و وعده‏هاى الهى در مورد كیفر و پاداش در قیامت است.
در آیه‏ى 43 این سوره، بهشتیان مى‏گفتند: «لقد جاءت رسل ربّنا بالحقّ»، اینجا نیز اهل دوزخ همین اقرار را دارند.
چون آیه‏ى قبل مربوط به نزول «كتاب» است، بعضى مفسّران گفته‏اند: مراد از «نسوه» فراموش كردن كتاب آسمانى است.

پيام ها
1- خداوند در قرآن، منكران را توبیخ مى‏كند كه تا تحقّق تهدیدهاى او را نبینند، ایمان نخواهند آورد. «هل ینظرون...»
2- ناله‏ها، اعتراف‏ها و آرزوها در قیامت، به جایى نمى‏رسد. پس باید در دنیا هشدارهاى قرآن را جدّى بگیریم. «یوم یأتى تأویله یقول...»
3- خسارت بزرگ، فراموش كردن قرآن و قیامت است. «نسوه»
4- قیامت، روز آگاهى و بیدارى است. «قد جاءت رسل ربّنا بالحقّ»
5 - رسالت پیامبران در مسیر تربیت انسان و از شئون ربوبیّت خداوند است. «قد جاءت رسل ربّنا بالحقّ»
6- كافران، دین و آخرت را جدّى نمى‏گیرند، روز قیامت كه متوجّه خطاى خود مى‏شوند، آرزوى برگشت مى‏كنند، ولى این آرزو، بیهوده است. «او نردّ فنعمل» در جاى دیگر مى‏فرماید: آنان اگر هم بازگردند، همان كارها را ادامه مى‏دهند. «ولو ردّوا لعادوا لما نُهوا عنه» [136]
7- شفاعت براى همه نیست. «فهل لنا من شفعاء»
8 - در قیامت، خبرى از جلوه و تأثیر طاغوت‏ها، بت‏ها، ثروت‏ها و قدرت‏ها نیست. «ضلّ عنهم...»