ترجمه
و (اى پیامبر!) اگر ببینى آن هنگام كه فرشتگان، جان كافران را مىگیرند، بر چهرهها وپشتهاى آنان ضربه مىزنند (و مىگویند:) بچشید عذاب سوزان را.
این (كیفر،) دستاورد كارهاى پیشین شماست و(گرنه) شكّى نیست كه خداوند بر بندگانش ستمگر نیست.
نکته ها
در قرآن، بارها از سخت جان دادن كفّار، سخن به میان آمده است، از جمله در سورهى محمّد آیه 27 و سورهى انعام آیه 93 و در مقابل، از آسان جان دادن مؤمنان نیز سخن به میان آمده است، از جمله در آیه 32 سورهى نحل مىخوانیم: «الّذین یتوفّاكم الملائكة طیّبین یقولون سلام علیكم ادخلوا الجنّة بما كنتم تعملون»
«یتوفّى»، به معناى گرفتن است و قرآن مىفرماید: ما كفّار را مىگیریم و نمىفرماید: روح او را مىگیریم. امّا از آنجایى كه جسم انسان در دنیا مانده است، پس معلوم مىشود كه روح او را مىگیرند. بنابراین، حقیقت انسان به روح اوست. تا انسان زنده است روح همراه با جسم اوست و پس از مرگ، از جسم او جدا شده وباقى مىماند.
پيام ها
1- خداوند با بیان قهر خود نسبت به كفّار، پیامبر و مؤمنان را دلدارى مىدهد. «و لوترى...»
2- فرشتگان الهى، مؤمنان و كافران را مىشناسند. «اذ یتوفّى الّذین كفروا»
3- قهر اخروى خداوند نسبت به كافران، از لحظهى جان دادن آغاز مىشود. «اذ یتوفّى... یضربون وجوههم...»
4- در برزخ نیز عذاب هست. «ذوقوا عذاب الحریق»
5 - مجازاتهاى الهى، كیفر كارهاى خود انسان است، نه انتقام خداوند. «ذلك بما قدّمت ایدیكم...»
6- ظلم به یك نفر، به منزلهى ظلم به همه است. «لیس بظلاّم للعبید» (كوچكترین ظلمى از جانب خداوند، ستمى بسیار بزرگ است و او منزّه از آن است.)
7- كیفرهاى الهى، براساس عدل است. «لیس بظلاّم للعبید»