ترجمه
امّا برخى از عربهاى بادیهنشین، كسانى هستند كه به خداوند و روز قیامت ایمان دارند و آنچه را انفاق مىكنند، وسیلهى قرب به خدا و (جلب) دعا و صلوات رسول مىدانند. آگاه باشید كه همین انفاقها، براى آنان موجب قرب است. بزودى خداوند آنان را در رحمت خویش وارد مىكند. همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.
پيام ها
1- اگر گروهى را سرزنش مىكنیم، خوبان آنها را فراموش نكنیم. بدنبالِ «الاعراب اشدّ كفراً» مىفرماید: «و من الاعراب من یؤمن باللَّه...»
2- بادیهنشینى و محیط اجتماعى، اختیار رشد را از انسان نمىگیرد. «و من الاعراب من یؤمن باللَّه...»
3- ایمان، زمینهساز انفاق و آرامش است. «یؤمن، یتّخذ ما ینفق قربات»
4- از امكانات مادّى براى رسیدن به قرب الهى بهره بگیریم. «یتّخذ ماینفق قربات»
5 - آنچه موجب قرب به خداست، نیّت خالص است، نه صِرف عمل. مؤمن و منافق هر دو انفاق مىكنند، ولى انفاق مؤمن ستوده است. «اَلا انّها قربة»
6- كار كردن براى جلب رضایت رسول خدا، با توحید مخالفتى ندارد.«انّهاقربة»
7- مؤمنِ انفاقگر، مشمول دعاى رسولخدا قرار مىگیرد. «صلواتِ الرسول»
8 - مؤمن، غرق در رحمت الهى است، «فى رحمته» و منافق، غرق در حوادث تلخ است. «علیهم دائرة السَوء» (آیه قبل)
9- انفاق خالصانهى بادیهنشینان كه از محیطِ بىفرهنگاند، بیشتر مورد تقدیر و تمجید است. «الا، انّ، فى رحمته، غفور، رحیم»