ترجمه
دعا و نیایش آنان در بهشت، «سبحانك اللّهم» (خدایا تو پاك و منزّهى) است و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان، «الحمد للّه ربّ العالمین» (سپاس و ستایش مخصوص خداست) مىباشد.
نکته ها
«سلام»، كلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مىكند: سلام از سوى خداوند، «سلام قولاً من ربٍّ رحیم» [223] ، سلام از سوى فرشتگان «سلام علیكم طبتم» [224] ، و سلام از سوى بهشتیان نسبت به هم. [225] «الاّ قیلاً سلاماً سلاماً» [226]
«الحمد للّه»، كلام انبیا و اولیاست. حضرت نوح علیه السلام پس از نجات از قوم ظالم، «الحمد للّه» گفت، [227] و ابراهیم علیه السلام نیز خدا را حمد كرد كه در سنّ پیرى اسماعیل واسحاق را به او بخشیده است. [228] «الحمد للّه» سخن مؤمنان [229] و كلام بهشتیان است.
در حدیث آمده است: اهل بهشت با كلمهى «سبحانك اللّهم» مسئولین پذیرایى را صدا مىزنند، آنان نیز فورى حاضر شده، خواستهى اهل بهشت را تأمین مىكنند. [230]
در حدیث است: هرگاه بندهاى مشغول تمجید خدا باشد و از سؤال كردن از او غافل شود، خداوند بیش از آنچه با دعا كردن به او مىداد، عطا مىكند. [231]
پيام ها
1- یاد خدا تنها در دنیا نیست، آخرت هم جاى ذكر الهى است. «سبحانك اللّهم»
2- انسان به جایى مىرسد كه دعا و خواستهاش هم تمجید پروردگار مىشود. «دعواهم فیها سبحانك» و این تسبیح وتمجید آنان را كامیاب مىسازد.
3- مؤمنان، در برابر صفات الهى مىگویند: «سبحانك»، در برابر سایر مؤمنان مىگویند:«سلام» ودر مقابل كامیابى از نعمتهاى الهى مىگویند:«الحمدللَّه»
4- مؤمن، عاشق خداست. بهشت ولذّتهاى بهشتى هم او را از یاد محبوب باز نمىدارد، بلكه در همه چیز، لطف و قدرت خدا را مىبیند. «سبحانك اللّهم، الحمد للّه»
5 - آغاز سخن مؤمنان با «سبحان اللّه» وپایان آن با «الحمدللَّه» مىباشد. (از عبارت «آخر دعواهم ان الحمدللَّه» استفاده مىشود كه اوّل سخن آنان «سبحانك الّلهم» است)