1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 36
83. المطففين
Number of verses: 36
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ 1
وای بر کم‌فروشان! [تفسیر]
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُوا عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ 2
آنان که وقتی برای خود پیمانه می‌کنند، حق خود را بطور کامل می‌گیرند؛
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ 3
امّا هنگامی که می‌خواهند برای دیگران پیمانه یا وزن کنند، کم می‌گذارند!
أَلَا يَظُنُّ أُولَٰئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ 4
آیا آنها گمان نمی‌کنند که برانگیخته می‌شوند،
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ 5
در روزی بزرگ؛
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ 6
روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان می‌ایستند.
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ 7
چنین نیست که آنها (درباره قیامت) می‌پندارند، به یقین نامه اعمال بدکاران در «سجّین» است! [تفسیر]
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ 8
تو چه می‌دانی «سجّین» چیست؟
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ 9
نامه‌ای است رقم زده شده و سرنوشتی است حتمی!
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ 10
وای در آن روز بر تکذیب‌کنندگان!
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ 11
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند.
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ 12
تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است!
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ 13
(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!»
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ 14
چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است! [تفسیر]
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ 15
چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند!
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ 16
سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند!
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ 17
بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!»
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ 18
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است! [تفسیر]
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ 19
و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست!
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ 20
نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی،
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ 21
که مقربان شاهد آنند!
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ 22
مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند:
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ 23
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند!
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ 24
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی!
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ 25
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند!
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ 26
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند!
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ 27
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است،
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ 28
همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند.
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ 29
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند، [تفسیر]
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ 30
و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند،
وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِينَ 31
و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند،
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ 32
و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!»
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ 33
در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان‌] نبودند!
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ 34
ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند،
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ 35
در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند!
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ 36
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟!
Copyright 2015 almubin.com