ترجمه
بگو: آیا از معبودهایى كه شما شریك خدا قرار دادهاید، كسى هست كه به سوى حقّ هدایت كند؟ بگو: (فقط) خداوند به حقّ هدایت مىكند. پس آیا كسى كه به سوى حقّ هدایت مىكند براى پیروى شایستهتر است، یا كسى كه خود هدایت نمىشود مگر آنكه هدایتش كنند؟ شما را چه مىشود؟ چگونه حكم مىكنید؟!
نکته ها
آیهى قبل به مبدأ، معاد و خلقت هستى اشاره داشت و این آیه به نبوّت، امامت و امر هدایت بشر اشاره مىكند.
هدایت دو نوع است: یكى نشان دادن راه، دیگرى رساندن به مقصد و مقصود. نوع اوّل، كار انبیاست، «جعلناهم ائمةً یهدون بأمرنا» [255] امّا هدایت به معناى دوّم، خاصّ خداوند است. «انّك لاتهدى من اَحبَبتَ ولكن اللَّه یهدى» [256]
«یهدى الى الحقّ» و«یهدى للحقّ»، هر دو به یك معناست. [257]
طبق روایات متواتر از شیعه و اهل سنّت، پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله فرمودند: «الحقّ مع علىٍّ و علىٌّ مع الحقّ»، همواره حقّ با على علیه السلام است و على علیه السلام با حقّ است. [258]
پيام ها
1- ارشاد و هدایت، یكى از شئون خداوندى است. «قل اللَّه یهدى» (ملاك پرستش، توانایى براى هدایت كردن است)
2- هدایت صحیح، به علم گسترده و مصون از خطا، قدرت، محبّت و هدف نیازمند است. لذا جز خداوند و كسانى كه او به عنوان راهنما تعیین كرده، دیگران نمىتوانند هادى باشند. بتها و طاغوتها چگونه مىتوانند هادى باشند؟ [259] «قل اللّه یهدى للحقّ»
3- كسى شایستهى پیروى است كه به حقّ راهنمایى مىكند. «احقّ ان یتّبع»
4- اصل نبوّت، امامت و اطاعت از رهبرىِ معصوم، یك اصل عقلى است. «فما لكم كیف تحكمون»