ترجمه
بگو: (مؤمنان) تنها به فضل و رحمت خداوند شاد شوند، (نه به مال و مقام،) كه آن بهتر از هرچیزى است كه مى‏اندوزند.

نکته ها
با توجّه به شفا، موعظه و رحمت بودن قرآن كه در آیه‏ى قبل بود، ظاهر این آیه آن است كه مراد از فضل ورحمت، همان تمسّك به قرآن باشد. به فرموده‏ى حضرت على علیه السلام: روز قیامت ندا مى‏دهند كه هر كشاورزى گرفتار آفتى مى‏شود، جز آنان كه در مزرعه‏ى قرآن كشتند، پس در زمین قرآن كشت كنید. «فكونوا من حرثة القرآن» [288] پیامبرصلى الله علیه وآله فرمود: «مَن هداه اللَّه للأسلام وعلّمه القرآن ثمّ شكى‏ الفاقة كتب اللَّه الفاقة بین عینیه الى یوم القیامة» هر كس را كه خداوند به نعمت اسلام و فهم قرآن مفتخر ساخت ولى او احساس بدبختى كند واقعاً بدبخت است و تا روز قیامت مهر بدبختى بر پیشانى او زده مى‏شود. سپس این آیه را تلاوت نمود. [289] و در روایت دیگرى فرمودند: به سراغ قرآن بروید تا زندگى‏تان زندگى سعیدان و مرگتان مرگ شهیدان باشد و از حسرتِ روز قیامت نجات یابید، چرا كه قرآن، كلام خداوند رحمن و مانع و امانى از شرّ شیطان و سبب برترى و سنگینى میزان است. [290]
در روایات، فضل و رحمت، به نبوّت و امامت تفسیر شده است. [291] چنانكه فضل به نعمت‏هاىِ عامّ الهى و رحمت به نعمت‏هاى خاصّ خداوند تفسیر شده است. [292]
پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله فرمود: اهل ایمان بدانند كه نعمت دین از همه‏ى اموال كافران بهتر است و باید بدان شاد باشند. [293]

پيام ها
1- به قانونى همچون قرآن كه شفا، موعظه، هدایت و رحمت است افتخار كنیم كه از همه‏ى قوانین بشرى برتر است. «فلیفرحوا»
2- به نعمت ولایت شاد باشیم، نه به مال و مقام. «فلیفرحوا»
3- نعمت‏ها را از فضل الهى بدانیم، نه از خود تا شادى ما رنگ الهى بیابد و سبب فخر فروشى و تكبّر نگردد. [294] «بفضل اللّه...فلیفرحوا»
4- تنها نعمتى كه برخوردارى از آن باید سبب شادمانى باشد، قرآن است. «بفضل‏اللّه و برحمته... فلیفرحوا» (تقدّم «بفضل اللّه وبرحمته» نشانه‏ى انحصار است)
5 - نعمت‏هاى مادّى، گاهى سبب فتنه و فساد شده و زود گذر است، ولى نعمت‏هاى معنوى، پایدار و سبب رشد است. «خَیرٌ ممّا یَجمَعون»
6- نعمت‏هاى معنوى، برتر از تمام نعمت‏هاى مادّى است. «خیرٌممّایَجمعون» (كسى كه بهره‏اى از قرآن دارد، نباید از تنگدستى خود ودارایى دیگران اندوهناك باشد)