ترجمه
سپس بعد از آنان، موسى و هارون را همراه با معجزات خویش، به سوى فرعونِ و سران قومش فرستادیم، امّا آنان كه گروهى تبهكار بودند، استكبار ورزیدند (و دعوت پیامبران را نپذیرفتند).
نکته ها
مراد از «مَلأ»، چهرههاى چشم پُر كن مثل كاخ نشینان و درباریان است كه اطرافیان فرعون محسوب مىشدند. فرعون جامعه را به دو دستهى كاخنشینِ قبطى و محرومینِ سبطى تقسیم كرده بود و یك گروه را به بردگى كشیده بود و گروه دیگر كاخنشینان بودند. «وجعل اهلها شیعاً یستضعف طائفةً منهم» [333]
جرم بزرگ فرعون، ادّعاى خدایى او، «أنا ربّكم الأعلى» [334] و كشتن كودكان بىگناه و زنده نگهداشتن دختران براى كنیزى بود. «سنقّتل ابنائهم ونستحیى نساءهم» [335]
333) قصص، 4.
334) نازعات، 24.
335) اعراف، 124.
پيام ها
1- مبارزه با طاغوت، اوّلین وظیفهى انبیاست. زیرا مبارزه با علّت فساد مهمتر از معلولِ آن است. «فرعون و ملائه»
2- آنجا كه بافت جامعه، قومى و قبیلهاى بوده، پیامبران سراغ اقوام مىرفتند، امّا آنجا كه تشكیلات و نظام داشته، سراغ ریشهها مىرفتند. [336] «الى فرعون و ملائه»
3- طاغوتها، قدرت خود را از یاران و اطرافیان دارند وگرنه خود از درون پوكند. «وملائه»
4- انبیا معجزه داشتند. «بعثنا... بایاتنا»
5 - همواره فرعونها وطاغوتها در برابر انبیا ایستادهاند. «بعثنا... فاستكبروا»
6- آنان كه به گناه عادت كنند، براحتى راه انبیا را نمىپذیرند. «كانواقوماً مجرمین»
336) قرآن درباره گروهى از انبیا كلمه «الى قومهم» بكار برده است، ولى درباره حضرت موسى «اذهب الى فرعون» آورده است.