ترجمه
و امّا كسانى كه خوشبخت (و سعادتمند) شدهاند، پس تا آسمانها و زمین پابرجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد (این) عطایى قطع ناشدنى است.
پيام ها
1- عامل شقاوت و بدبختى انسانها، اختیار و خواست خودشان است، ولى سعادت آنها با توفیق الهى است. لذا براى شقاوت جمله «شَقُوا» و براى سعادت، عبارت «سُعِدوا» آمده است.
2- گرچه دست الهى در هر كارى باز است، حتّى براى بیرون كردن اهل بهشت از بهشت، «الاّ ما شاء ربك» امّا با توجّه به فراز آخر این آیه «عطاء غیر مجذوذ» و وعدههایى كه در آیات دیگر داده شده، این كار را انجام نخواهد داد و وقتى كسى وارد بهشت شد، براى همیشه در آنجا خواهد ماند.