1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 123
تفسير 11. هود آية 34
Number of verses: 123
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَلَا يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ ۚ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ 34
(اما چه سود که) هرگاه خدا بخواهد شما را (بخاطر گناهانتان) گمراه سازد، و من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرز من سودی به حالتان نخواهد داشت! او پروردگار شماست؛ و بسوی او بازگشت داده می‌شوید.»

ترجمه
(نوح گفت:) همانا اگر خداوند اراده كند، آن را بر سر شما خواهد آورد و شما قدرت خنثى كردن (و مقاومت در برابر) آن را نخواهید داشت.
و اگر خداوند بخواهد شما را (به خاطر عدم لیاقت) گمراه سازد، (دیگر) نصیحت من به حال شما سودى نخواهد داشت، هر چند بخواهم براى شما خیرخواهى كنم. او پروردگار شماست و (شما) بسوى او بازخواهید گشت.

نکته ها
كلمه‏ى «نُصح» به كار یا كلامى گفته مى‏شود كه به قصد اصلاح و از روى اخلاص باشد وكلمه‏ى «غَىّ» به جهلى گفته مى‏شود كه ناشى از اعتقاد فاسد باشد. فرق میان «اضلال» و«اغواء»، آن است كه ضالّ هدف را مى‏داند، ولى راه را گم كرده، امّا در اغواء، مقصد وهدف، هر دو را گم كرده است.
نسبت اضلال و اغواء به خداوند، از باب كیفر لجاجت و فساد اخلاق گمراهان است، نه آنكه خداوند از ابتدا و بدون مقدّمه كسى را گمراه كند. «و ما یضلّ به الاّ الفاسقین»(50)


50) بقره، 26.

پيام ها
1- پیامبر مأمور ابلاغ است وكیفر و مجازات گمراهان بدست خداست. «انّما یأتیكم به اللّه»
 2- هیچ امرى خداوند را مجبور بر كارى (حتّى پس از تهدیدهاى او) نمى‏كند. «ان شاء»
 3- كفّار نه مى‏توانند از نزول عذاب جلوگیرى كنند و نه مى‏توانند خود را از آن برهانند. «ما انتم بمعجزین»
 4- انبیا دلسوز مردمند. «نصحى»
 5 - اراده خداوند، غالب بر تمام اراده‏هاست. «و لاینفعكم نصحى ... ان كان اللّه یرید ان یغویكم» (حتّى تأثیر سوز و سخن و نصیحت پیامبر، به خواست اوست)
 6- هدایت یا گمراهى مردم، از مدار اراده‏ى الهى خارج نیست. «یرید ان یغویكم»
 7- اغواى گمراهان پس از لجاجت و درخواست عذاب، «فأتنا بما تعدنا» پرتوى از ربوبیّت الهى است. «ان یغویكم هو ربّكم»
 8 - نپذیرفتن نصایح انبیا، قهر الهى است. «لاینفعكم نصحى... الیه ترجعون»
 9- برفرض در دنیا مجازات نشویم، سر و كار ما در قیامت با خداوند است. «هو ربّكم و الیه ترجعون»
 10- بازگشت به سوى خداوند اجبارى است. «الیه تُرجعون» نه «تَرجعون»

Copyright 2015 almubin.com