ترجمه
و (بعد از آنكه طوفان و آب همه جا را فرا گرفت) گفته شد: اى زمین! آبت را فرو بَر، و اى آسمان! (از باریدن) بایست. (بدین ترتیب) آب فرو نشست و كار (قهر الهى) پایان پذیرفت و (كشتى) بر (دامنه كوهِ) جودى پهلو گرفت و (در این هنگام) گفته شد كه (رحمت خدا از) قومستمگر دور باد!
نکته ها
این آیه از رساترین وبلیغترین آیات قرآن است كه از عصر پیامبر تا كنون سخنشناسان وادیبان را به تحسین وتعجّب واداشته است و كسانى كه در فكر مبارزه با قرآن و آوردن كلامى مانند آن بودهاند، وقتى به این آیه رسیدهاند از كار خود صرفنظر كردهاند.
«بَلع» به معناى فروكشیدن و «اِقلاع» به معنى امساك و «غِیض» به معنى جذب شدن و كم شدن آب است.
مراد از «جُودى»، یا مطلقِ كوه سخت است و یا اسم كوهى خاص كه در مورد محلّ آن در مناطق زیر اختلاف است:
الف: موصل عراق.
ب: حدود شام.
ج: میان موصل و الجزیره.
د: عربستان.
ه : كوهى در سلسله جبال آرارات در تركیه.
در روایات آمده است كه كشتى نوح شش ماه بر آب بود و سرزمین مكّه و حجاز را سِیر كرد تا سرانجام به فرمان خداوند آب فرونشست.(69) و امام صادقعلیه السلام فرمود: روزى كه كشتى نوح بر كوه نشست، روز نوروز بود.(70)
69) مطابق حدیثى در تهذیبالاحكام، فرو رفتن آب در نقطهاى بود كه امروز مسجد كوفه است.
70) بحار، ج11، ص342.
پيام ها
1- بعد از هلاك شدن هم باید ظالم را لعنت كرد. «بُعداً للقوم الظالمین»