ترجمه
پس چون (ابراهیم) دید كه دست آنان به سمت غذا دراز نمىشود (و از آن نمىخورند)، نسبت به آنان ناخشنود شد و ترسى از آنان در دل او افتاد (كه شاید غذا نمىخورند تا نمكگیر نشوند و بتوانند براحتى سوء قصد خود را انجام دهند)، امّا میهمانان گفتند: مترس، همانا ما براى (قلع و قمع) قوم لوط فرستاده شده‌ایم.
نکته ها
احساس خطر كردن حضرت ابراهیمعلیه السلام، غیر از ترس و ضعفى است كه معمولاً انسانها در برخورد با مسائل به آن دچار مىشوند، زیرا او بتشكن تاریخ بود و هرگز از چیزى نمىترسید، امّا توجّه به خطر و سوء قصد، مسئله دیگرى است.
سلسله مراتب را باید رعایت كرد: از آنجا كه حضرت لوطعلیه السلام و قوم او یكى از شاخههاى تحت امر حضرت ابراهیمعلیه السلام بودند. لذا براى هلاكت قوم لوط، ابتدا حضرت ابراهیمعلیه السلام در جریان قرار مىگیرد.
پيام ها
1- فرشتگان از غذاهاى مادّى مصرف نمىكنند. «لا تصل الیه»
2- علم انبیا محدود است. «نكرهم»
3- غذا نخوردن میهمان در عصر ابراهیمعلیه السلام، نشانهى خصومت با میزبان بود. «اوجس منهم خیفة»
4- گاهى ریشهى ترس انسان، جهل است. «اوجس منهم... لاتخف انّا اُرسلنا»
5 - یكى از مأموریّتهاى فرشتگان، آوردن عذاب است. «اُرسلنا الى قوم لوط»