1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 43
تفسير 13. الرعد آية 27
Number of verses: 43
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ ۗ قُلْ إِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ 27
کسانی که کافر شدند می‌گویند: «چرا آیه (و معجزه) ای از پروردگارش بر او نازل نشده است؟!» بگو: «خداوند هر کس را بخواهد گمراه، و هر کس را که بازگردد، به سوی خودش هدایت می‌کند! (کمبودی در معجزه‌ها نیست؛ لجاجت آنها مانع است!)»

ترجمه
كفار مى‏گویند: چرا از طرف پروردگارش معجزه‏اى (به دلخواه ما) بر او نازل نشده است؟ بگو: همانا خداوند هر كه را بخواهد (به حال خود رها و) گمراه مى‏كند و هر كس را كه به سوى او رو كرده و توبه نماید، به سوى خویش هدایت مى‏نماید.

نکته ها
هر پیامبرى براى اثبات ادعاى نبوّت خود، باید نشانه‏اى از جانب خداوند داشته باشد كه آن را معجزه مى‏نامند، این معجزه طبعاً در امور خاص و مشخصّى است، امّا افراد لجوج كه قصد پذیرش حقّ را نداشتند، از پیامبر تقاضاى معجزه بر اساس هوس‏هاى خود مى‏كردند، در صورتى كه اگر لجاجت را كنار مى‏گذاشتند، قرآن، خود، بزرگترین معجزه است.
گاهى آب و غذا براى افراد مریض مضرّ است، امّا این ضرر نه از آن جهت كه در آب و غذا ضررى وجود دارد، بلكه بخاطر بیمارى این افراد است. آرى! افرادى كه از نظر روحى مریض‏اند، مانند مریض جسمانى در پذیرش آیات ناب الهى دچار ناراحتى مى‏گردند، زیرا به محض مواجهه با حقّ، روح لجاجت در آنها تحریك شده و هدایت را پس مى‏زند و این همان معناى «یضّل» است.
بحثى پیرامون هدایت و ضلالت‏
هدایت الهى دوگونه است: ابتدایى و تكمیلى.
هدایت ابتدایى در رابطه با همه مردم است، «انّا هدیناه السّبیل»(140) امّا هدایت تكمیلى نسبت به كسانى است كه هدایت عمومى اول را پذیرفته باشند. مثل معلمى كه در روزهاى اوّل درس، مطالب خود را یكسان و یكنواخت به همه شاگردان عرضه مى‏كند، امّا بعد از مدّتى براى محصلان كوشا، جدى و پركار خود، لطف بیشترى مبذول مى‏دارد. «والّذین اهتدوا زادهم هدى»(141)
امّا براستى براى افرادى كه قرآن درباره‏ى آنها مى‏فرماید:
«و ما تأتیهم من آیة من آیات ربّهم الا كانوا عنها معرضین»(142) هیچ آیه‏اى از آیات الهى برایشان نازل نشد، مگر آنكه از آن اعراض كردند.
«و لو نزلنا علیك كتابا فى قرطاس فلمسوه بایدیهم لقال الّذین كفروا ان هذا الا سحر مبین»(143) اگر ما كتاب را از آسمان در كاغذى فرو فرستیم و آنها با دست خودشان آن را لمس كنند، باز هم مى‏گویند سحر است.
«و انْ یروا كلّ آیة لایؤمنوا بها»(144) اگر هر معجزه‏اى ببینند، ایمان نخواهند آورد.
آیا جز برداشتن دست عنایت و زدن مهر ضلالت بر دلهایشان، چاره‏اى دیگر مى‏باشد؟!
در هر حال، خداوند، حكیم و عادل است و تمام كارها و خواست او از: «یهدى من یشاء»، «یضّل من یشاء»، «یرزق من یشاء»، «یغفر لمن یشاء»، «یعذّب من یشاء»، «یخلق ما یشاء» همه بر اساس عدل و حكمت و لطف و عنایت تفسیر مى‏گردد.
یعنى اگر فرمود: «یهدى من یشاء»، چنین نیست كه بدون هیچ ضابطه و معیارى، هدایت را براى كسى خواسته باشد، بلكه چنانچه از آیات دیگر برمى‏آید، یكجا ایمان را شرط هدایت مى‏شمارد و مى‏فرماید: «و من یؤمن باللَّه یهد قلبه»(145) و در جاى دیگر، كسب رضایت و خشنودى حقّ را با پیمودن راه سلامت زمینه هدایت معرّفى مى‏فرماید: «یهدى به اللَّه من اتبع رضوانه سبل السّلام»(146)
و یا اگر فرمود: «یضل من یشاء»، در آیه دیگر، اسراف و تردید و شك را عامل این اضلال مى‏داند. «یضل اللَّه من هو مسرفٌ مرتاب»(147)
به هر صورت اگر دهانه ظرفى به طرف آسمان باشد، باران در او وارد مى‏شود، امّا اگر به طرف زمین قرار بگیرد، از نزولات آسمانى بهره‏اى نخواهد برد و اینچنین است انسانى‏كه دهانه روحش به جانب مادیّات باشد، بدیهى است كه از باران معنویّت الهى بى‏نصیب خواهد بود. «استحبوا الحیاة الدنیا على‏الاخرة و ان اللَّه لایهدى القوم الكافرین»(148)


140) انسان، 3.
141) محمّد، 17.
142) انعام، 4.
143) انعام، 7.
144) انعام، 25.
145) تغابن، 11.
146) مائده، 16.
147) غافر، 34.
148) نحل، 107.

پيام ها
1- كفّار لجوج هر لحظه معجزه‏ى جدیدى مى‏خواهند. مشكل در معجزه بیرونى نیست، بلكه در عناد درونى آنهاست. «لولا اُنزل علیه آیة»
 2- سنّت الهى هدایت همه مردم است، «انّ علینا للهُدى»(149) امّا اگر كسى راه كج را انتخاب كرد، خداوند كیفر او را، همان گمراهى قرار مى‏دهد. «یضل من‏یشاء»
 3- خشوع در برابر حق، كلید هدایت است. «یهدى الیه من اناب»
 4- اگر چه هدایت مردم بدست خداست، ولى هدایت خداوند شامل كسانى مى‏شود كه در خود، آمادگى به وجود آورده باشند. «یهدى من اناب»


149) لیل، 12.

Copyright 2015 almubin.com