ترجمه
و بگو: ستایش از آنِ خداوندى است كه نه فرزندى براى خود گرفته است، و نه در حاكمیّت، شریكى براى او بوده و نه هرگز به خاطر ذلّت و ضعف، یاورى گرفته است. و او را به طور شایسته، بزرگ بشمار.
نکته ها
این سوره، با تسبیح خداوند آغاز شد و با حمد و تكبیر او پایان گرفت، چنانكه سورهى مؤمنون نیز با رستگارى مؤمنان آغاز شده، «قد افلح المؤمنون» و با رستگار نشدن كفّار، پایان گرفته است. «لا یفلح الكافرون»
در روایات، تلاوت این آیه، براى اداى دین و رفع وسوسه و برطرف شدن فقر و بیمارى، مؤثّر شمرده شده است.
نفى فرزند از خداوند، در مقابل یهود و مسیحیّت است، و نفى شریك در مقابل قریش و نفى ولىّ در مقابل برخى از مجوسان و ستارهپرستان است.(228)
228) تفسیر مجمعالبیان ونمونه.
پيام ها
1- ستایش خدا را از خدا بیاموزیم. «قل الحمدللّه...»
2- دلیل اختصاص ستایشها به خدا، بىنیازى اوست. «الحمدللّه الّذى لمیتّخد ولدا»
3- عظمت و بزرگى خدا را عظمتى ویژه دانسته و او را بىنیاز مطلق بدانیم. «كبّره تكبیراً»