ترجمه
هر كس پیوسته زندگى دنیاى زودگذر را بخواهد، به مقدارى كه بخواهیم و براى هركه اراده كنیم، در این دنیا بشتاب فراهم مىكنیم، سپس جهنّم را برایش قرار مىدهیم كه با شرمندگى وطردشدگى، وارد آن خواهد شد.
نکته ها
از دیدگاه قرآن، دنیاطلبى و دنیاگرایى اگر سبب غفلت از آخرت و انحصار خواستهها در دنیا باشد، نكوهیده است. این نكته در آیات فراوانى مطرح شده است، از جمله: «یَعلمون ظاهِراً مِن الحَیوة الدّنیا و هم عَن الآخرة هم غافِلون»(45)، «فأعرض عن مَن تَولّى عن ذكرِنا و لم یُرِد الاّ الحیوةَ الدّنیا»(46) و «أرَضیتُم بالحَیوة الدّنیا»(47)
در جهان مادیّات نزاع و درگیرى زیاد است و همه كس به همه آرزوهایش نمىرسد، پس باید اندازه و سهمیهاى باشد كه چه كسى چه مقدار داشته باشد: «عجّلنا له فیها ما نشاء لمن نرید»، امّا در دنیاى معنویات، چون تزاحم و محدودیّتى نیست، همه صد درصد كامیاب مىشوند و راه براى بیشتر هم باز است. «كان سعیهم مشكورا»(48)
45) روم، 7.
46) نجم، 29.
47) توبه، 38.
48) اسراء، 19.
پيام ها
1- دنیا زودگذر است. «العاجلة»
2- انسان، با اراده خلق شده ودر انتخاب آزاد است، ولى ارادهى الهى اصل است. «یرید... لمن نُرید»
3- آنچه زشت است، خصلت دنیاگرایى است، نه اصل دنیا. «كان یُرید العاجله»
4- خواست انسان بى حدّ و حصر است، پس باید در چهارچوب ارادهى الهى محدود شود. «ما نشاء»
5 - همهى دنیاخواهان به دنیا نمىرسند. «لمن نُرید»
6- دنیاطلبان دو دستهاند: برخى دنیا و آخرت را مىبازند، «خسر الدنیا و الآخرة» بعضى به بخشى از خواستههاى دنیایىشان مىرسند. «عجّلنا له فیها ما نشاء»
7- دنیاطلبان و صاحبان اهداف مادّى، شاید به مقدارى از نام و نان برسند، ولى قیامتشان تباه است. «جعلنا له جهنّم»
8 - پایان دنیاطلبى، پشیمانى و دوزخ است. «جعلنا له جهنّم»
9- دنیاطلبان، هم در آتش مىسوزند (عذاب جسمى)، هم تحقیر مىشوند (عذاب روحى). «یَصلیها مَذموماً مَدحوراً»