ترجمه
آنان را كه (مشركان به جاى خدا) مىخوانند (مانند عیسى و فرشتگان) خودشان وسیلهاى براى تقرّب به پروردگارشان مىجویند، وسیلهاى هر چه نزدیكتر، و به رحمت او امیدوارند و از عذابش بیمناك. همانا عذاب پروردگارت در خور پرهیز و وحشت است.
نکته ها
آیه را چنین نیز ترجمه كردهاند: پیامبرانى كه مردم رابه حقّ دعوت مىكنند، خودشان نیز (در حركت معنوى) به سوى پروردگارشان، به سراغ وسیله مىروند، آن هم وسیلهاى كه بیشتر و سریعتر آنان را به خدا نزدیك كند. یا هر پیامبرى مقرّبتر است، بیشتر سراغ خداوند مىرود.
در روایات بسیارى ذیل این آیه آمده است كه دو كفّهى بیم و امید در انسان باید یكسان باشد، وگرنه یا مأیوس مىشود، یا مغرور.
پيام ها
1- بیم و امید، نشان وابستگى و ضعف است، پس كسى كه خود در پى وسیله مىرود، چگونه او را وسیله قرار مىدهید؟ «یبتغون الى ربّهم الوسیلة»
2- براى قرب به خدا، راهها و وسائلى وجود دارد. «یبتغون الى ربّهم الوسیلة»
3- سراغ وسیله رفتن و شفاعتطلبى، نباید انسان را از عذاب غافل كند. «یبتغون... یخافون عذابه»
4- در تقرّب به خدا، سبقت ومسابقه ارزش دارد. «أیّهم أقرب» (هر كه به خدا نزدیكتر است، تلاشش براى توسّل بیشتر است.)
5 - بهترین وسیله آن است كه انسان را به خدا نزدیكتر كند. «أیّهم أقرب»
6- رحمت الهى بر غضبش سبقت دارد. (امید به رحمت، پیش از خوف از عذاب آمده است.) «یرجون... یخافون»
7- عذاب، از شئون ربوبیّت خداوند است، آن را شوخى نگیریم. «عذاب ربّك... محذوراً...»