ترجمه
وهرگاه در دریا به شما محنت و رنج رسد، هر كه را جز خداوند مىخوانید، محو وگم مىشود، پس چون شما را نجات دهد و به خشكى رساند، از او رومىگردانید. وانسان بسیار ناسپاس است.
نکته ها
یكى از دلایل فطرى بودن توحید، این است كه انسان در حالت درماندگى و ناامیدى از همه وسایل مادّى، متوجّه یك نقطه غیبى مىشود كه او را نجات دهد.
شخصى منكر خدا، از امام صادقعلیه السلام دلیلى بر اثبات خدا مىخواست. حضرت پرسید: آیا تاكنون سوار كشتى شدهاى كه دچار حادثه شود؟ گفت: آرى، یك بار در سفرى دریایى كشتى ما متلاشى شد و من بر تخته پارهاى سوار شدم. امام پرسید: آیا در آن هنگام، دل تو متوجّه قدرتى بود كه تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غیبى، خداست.
پيام ها
1- ایمان و توبهى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. «مسّكم الضرّ...»
2- در گرداب خطر، انسان یكتاپرست مىشود، «الاّ ایاه» و نارسایى همهى اسباب ظاهرى و پندارى روشن مىگردد. «ضلّ مَن تدعون»
3- فاصله گرفتن از وسایل مادّى، عامل درك بهتر حقایق است. «مسّكمالضرّ فى البحر ضلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
4- جز خداوند، هر معبودى محو و نابود مىشود. «ضَلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
5 - دعاى خالصانه مستجاب مىشود. «الاّ ایّاه فلمّا نجّاكم»
6- آسایش، عامل غفلت است. «نجّاكم الى البَرّ اعرضتم»
7- جاذبههاى دنیا به قدرى دلفریب است كه انسان پس از ساعتى نجات از مهلكه، همه چیز را فراموش مىكند. «فلمّا نجّاكم... اعرضتم»
8 - فراموش كردن خداوند پس از نجات، جلوهى روشن كفران است. «و كان الانسان كفوراً»