ترجمه
و هرگاه كه به انسان نعمتى عطا كردیم، روى گرداند و شانهى خودرا (از روى تكبّر) چرخاند و چون (كمترین) گزندى به او رسد (از همه چیز) مأیوس و نومید شود.
نکته ها
«نابجانبه» یعنى به سوى خود رفته، به خود گرایش مىیابد و شانه مىچرخاند.
پيام ها
1- رفاه و آسایش، زمینه ساز غفلت است. «اذا اَنعَمنا، أعرض»
2- انسان به جاى اینكه نعمت را از خدا بداند و به او بگرود، آن را از فكر، استعداد، نبوغ و كار خود مىپندارد و خدا را رها مىكند. «نأبجانبه»
3- نعمتها از خداست، ولى شرّ وبدى از عملكرد خودماست. «اَنعمنا، مَسّهالشرّ»
4- انسان آن قدر ضعیف است كه با نعمتى، گرفتار غفلت شده و با سختى و حادثهى كوچكى، نا امید مىشود.«اذا اَنعَمنا...أعرض، اذا مَسّه الشرّ كان یؤساً»