ترجمه
واگر بخواهیم، هر آینه آنچه را به تو وحى كردهایم، (از یادت) مىبریم، سپس كسى را نمىیابى كه در برابر ما از تو دفاع كند.
جز رحمت از پروردگارت (مدافعى نخواهى یافت)، قطعاً فضل خداوند نسبت به تو بزرگ است.
نکته ها
آیهى 86، حالت تهدیدآمیز نسبت به پیامبر دارد كه خداوند، همچنان كه عطا مىكند، اگر بخواهد بازپس مىگیرد.(213) و آیهى 87، لحن تشویق آمیزى دارد.
قرآن، وحى، نبوّت، خاتمیّت وشفاعت، همه از تفضّلات الهى نسبت به پیامبرصلى الله علیه وآله بوده واز مقام ربوبیّت خدا سرچشمه مىگیرد و خداوند عطاهایش را از او بازپس نمىگیرد، هر چند دستش باز، قدرتش استوار و مىتواند همه را بازگیرد.
213) نسبت به موارد دیگر نیز چنین است، همانگونه كه «خلقكم»، «یذهبكم». همانگونه كه «یعزّ»، «یذلّ»، همانگونه كه «یهدى»، «یضلّ»، همانگونه كه «احیاكم»، «یمیتكم»، همانگونه كه «ینصركم»، «یخذلكم». آرى، آفریدن و بردن، عزّت و ذلّت، هدایت و ضلالت، حیات و مرگ، یارى و خوارى تنها به دست اوست.
پيام ها
1- نعمتها را از خداوند بدانیم و مغرور نشویم، زیرا بقا و زوال نعمتها به ارادهى اوست. «لنذهبنّ بالّذى اوحینا»
2- هیچ كس در برابر قهر الهى نمىتواند نقشى داشته باشد. «ثمّ لاتجد»
3- نزول كتب آسمانى و وحى، از شئون ربوبیّت خداوند و در مسیر تربیت انسان است. «الّذى اوحینا... الاّ رحمة من ربّك»
4- قرآن، فضل بزرگ الهى است. «اوحینا... كان فضله علیك كبیراً» چون خداوند بزرگ و والاست، لطف او نیز بزرگ، و فضل بزرگ او مخصوص پیامبر است.