ترجمه
درباره‏ى هیچ چیز و هیچ كار، مگو كه من آن را فردا انجام مى‏دهم،
مگر آنكه (بگویى:) اگر خدا بخواهد. و اگر فراموش كردى (گفتن: ان شاءاللّه، همین كه یادت آمد) پروردگارت را یاد كن و بگو: امید است كه پروردگارم مرا به راهى كه نزدیك‏تر است، راهنمایى كند.

نکته ها
گفتنِ «ان شاء اللّه» كه اعتقاد به قدرت ومشیّت الهى را مى‏رساند، تكیه كلام اولیاى الهى است. چنانكه در قرآن نیز از زبان پیامبران نقل شده است؛ یعقوب به فرزندانش مى‏گوید: «اُدخلو مصر اِن شاءاللّه آمنین»(21) وارد مصر شوید، ان‏شاءاللّه درامانید، خضر به موسى مى‏گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه صابراً»(22) اگر خدا بخواهد مرا شكیبا خواهى یافت. حضرت شعیب به حضرت موسى مى‏گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصالحین»(23) و حضرت اسماعیل به پدرش حضرت ابراهیم مى‏گوید: «ستجدنى اِن شاءاللّه من الصابرین»(24) مرا ذبح كن كه به خواست خدا مرا از شكیبایان خواهى یافت.
البتّه مراد از گفتن «اِن شاءاللّه» و «أعوذباللّه» و امثال آن، لقلقه‏ى زبان نیست، بلكه داشتن چنین بینشى در تمام ابعاد زندگى و در باور و دل انسان است.
امام صادق‏علیه السلام فرمود: در نوشته‏هاى خود نیز «اِن شاءاللّه» را فراموش نكنید. روزى دستور داد نامه‏اى بنویسند، هنگامى كه نامه را بدون «ان‏شاءاللّه» دید، فرمود: «كیف رجوتم أن یتمّ هذا؟» چگونه امید دارید كه این كار به سامان برسد؟(25) پیامبر اسلام هنگام ورود به قبرستان مى‏فرمود: «وانّا اِن شاءاللّه بكم لاحقون» اگر خدا بخواهد ما هم به شما خواهیم پیوست، در حالى كه مرگ، حتمى است.(26)
انسان در عین حال كه اراده دارد و آزاد است، ولى به طور مستقل نیست و همه‏ى كارها به او سپرده نشده كه بدون خواست خدا هم بتواند كارى انجام دهد. یعنى انسان نه در جبر است و نه اختیار تمام امور به او داده شده است، بلكه آزادى انسان در سایه‏ى مشیّت خداوند است. «الاّ أن یشاء اللّه»

پيام ها
1- در سخن گفتن و تصمیم‏گیرى خدا را فراموش نكنیم. «ولا تقولنّ...»
2- هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و بطور قطع از انجام كارى هر چند كوچك، در آینده خبر ندهیم. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...»
3- به امكانات و توان خود تكیه نكنیم، كه فراهم بودن مقدّمات، تضمین كننده انجام قطعى كار نیست. «لاتقولنّ... اِنّى فاعل...» در آنچه هم یقین داریم، باید «ان شاءاللّه» بگوییم.
4- انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر كارى باید خود را وابسته به اراده‏ى الهى بداند. «لا تقولنّ لشى‏ء اِنّى فاعل...»
5 - جبران از دست رفته‏ها لازم است. «واذكر ربّك اذا نَسیت»
6- پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهى نیاز داشته‏اند. «قل عسى أن یهدین ربّى»
7- اظهار امیدوارى به امدادهاى الهى، از شیوه‏هاى صحیح دعاست. «عسى...»
8 - هدایت مراحلى دارد و همه‏ى آنها به دست خداوند است. «أن یهدین ربّى لاقرب من...»
9- باید راه میان‏بُر ونزدیك‏ترین راه به حقّ و صواب را پیدا كرد. «اقرب من هذا...»
10- رسیدن به رشد برتر، آرزوى انبیاست. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب...»
11- براى انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد. «عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»
12- تداوم ذكر خدا، كوتاه‏ترین راه رسیدن به رشد است. «واذكر ربّك... عسى أن یهدین ربّى لاقرب من هذا رشدا»