ترجمه
و كیست ستمكارتر از آنكه به آیات پروردگارش تذكّر دهند، پس (به جاى پذیرش) از آنها اعراض كند و (گناهان و) دستاورد پیشینهى خویش را فراموش كند؟! البتّه ما بر دلهایشان پردههایى نهادیم تا آیات قرآن را نفهمند و در گوشهایشان سنگینى قرار دادیم كه اگر به سوى هدایتشان فراخوانى، هرگز به راه نخواهند آمد.
نکته ها
«تذكّر»، رمز آن است كه انسان در عمق روح و فطرت خود، خدا را یافته، لكن از آن غافل شده است و تذكّر براى كنار زدن پردهى غفلت است. حضرت علىعلیه السلام در توصیف انبیا مىفرماید: هدف از بعثت انبیا آن است كه مردم را به وفا كردن به فراموش شدهها یادآورى كنند. «و یذكّرهم منسىّ نعمته».(61)
«اَكنّة» جمع «كنان» به معناى پرده و پوشش است.
61) نهجالبلاغه، خطبه 1.
پيام ها
1- بىاعتنایى به آیات الهى و درنگ نكردن در آنها، بزرگترین ستم است. «و مَن اَظلَم، ذُكّر، اَعرِض، نَسى»
2- یاد عملكرد بد، زمینهساز توبه و عذرخواهى است و بر عكس غفلت از آن، سبب تیرگى روح و كلید همهى بدبختىهاست. «نَسىَ ما قَدّمت یداه»
3- كیفر بىاعتنایى به آیات الهى و استهزا و غفلت از گناهان، محروم شدن از درك حقایق است. «فاَعرض... جعلنا»
4- عذاب الهى تنها در قیامت نیست، گرفتن قوهى درك حقایق، نیز عذاب است. «اَكنّةً أن یفقهوه»
5 - در هدایت مردم، تنها برهان ودلیل كافى نیست، پذیرش مخاطب هم لازم است. «و اِن تَدعُهم الى الهُدى فلن یهتدوا»
6- راه هدایت، دل نرم و گوش شنواست، وقتى این دو دگرگون شد، حتّى در برابر دعوت شخص پیامبر، هدایتپذیر نمىشود. «فلن یهتدوا اذاً ابداً»