ترجمه
موسى به او (خضر) گفت: آیا (اجازه مى‏دهى) در پى تو بیایم، تا از آنچه براى رشد وكمال به تو آموخته‏اند، به من بیاموزى؟

نکته ها
پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله فرمودند: هنگامى كه موسى، خضر را ملاقات كرد، پرنده‏اى در برابر آنان قطره‏اى از آب دریا را با منقارش برداشت و برزمین ریخت. خضر به موسى گفت: آیا رمز این كار پرنده را دانستى؟ او به ما مى‏آموزد كه علم ما در برابر علم خداوند، همانند قطره‏اى در برابر دریایى بى‏كران است.(77)
در این آیات كوتاه، نكات متعدّدى در ادب و تواضع نسبت به استاد دیده مى‏شود، از جمله:
الف: موسى شاگردى خود را با اجازه آغاز كرد. «هل»
ب: خود را پیرو استاد معرّفى كرد. «اتبعّك»
ج: خضر را استاد معرفى كرد. «تعلّمن»
د: خود را شاگرد بخشى از علوم استاد دانست. «ممّا»
ه : علم استاد را به غیب پیوند داد. «علّمت»
و: تعلیم استاد را اثربخش دانست. «رشداً»
ز: همانگونه كه خداوند به تو آموخت تونیز به من بیاموز. «ممّا عُلِّمت رشداً»
ح: قول داد كه نافرمانى نكند. (دو آیه‏ى بعد): «لا اعصى لك امراً»
ط: كارها و سخنان استاد را فرمان دانست. «لا اعصى لك امراً»
ى: براى آینده و پایداریش وعده نداد و گفت: «اِن شاء اللّه»

پيام ها
 1- براى دریافت علم، باید در مقابل استاد، ادب و تواضع داشت. «هل اتّبعك ...»
 2- تواضع نسبت به عالمان واساتید، از اخلاق انبیاست. «هل اتّبعك ...»
 3- كسى كه عاشق علم و آموختن است، تلاش وحركت مى‏كند. «هل اتّبعك»
 4- مسافرت با عالم و تحمّل سختى‏ها در راه كسب علم و دانش و رسیدن به رشد و كمال ارزش دارد. «هل اتّبعك»
 5 - طالب علم باید هدف داشته باشد و شخصیّت زده نباشد. «على أن تُعلّمن»
 6- كارهاى الهى گرچه گاهى با معجزه پیش مى‏رود، ولى قانون اصلى، پیمودن مسیر طبیعى است. موسى باید شاگردى كند تا حكمت بیاموزد. «أن تُعلّمن»
 7- پیامبران اولواالعزم نیز از فراگیرى دانش دریغ نداشتند. «على أن تُعلّمن»
 8 - حضرت خضر، پیامبر و داراى علم لدنّى از سوى خدا بود. «عُلِّمت»
 9- پیمودن راه تكامل ورسیدن به معارف ویژه‏ى الهى، به معلّم و راهنما نیاز دارد. «تعلّمن ممّا عُلّمت»
 10- علم انبیا، محدود و قابل افزایش است. «تُعلّمن ممّا...» (اعلم افراد زمان نیز محدودیّت علمى دارند.)
 11- مراتب انبیا در بهره‏مندى از علم و كمال متفاوت است. «تُعَلّمن ممّا...»
 12- برخوردارى از تمام مراتب علم و كمال، شرط نبوّت نیست. «تُعَلّمن»
 13- آگاهى به معارف وعلوم الهى، تضمین كننده رشد و كمال انسان است. «تُعلّمن ممّا عُلِّمت رُشدا»
 14- علم به تنهایى هدف نیست، بلكه باید مایه‏ى رشد باشد وانسان را به عمل صالح بكشاند و فروتنى آورد، نه غرور و مجادله.(78) «رُشداً»