ترجمه
پس (زكریّا) از محراب عبادت به سوى مردم خارج شد، آنگاه به آنان اشاره كرد كه در صبح و شام خدا را تسبیح گویید.
نکته ها
«بُكرة» به زمان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید گفته مىشود و «عَشیّاً» یا به فاصله ظهر تا غروب و یا به آخر روز گفته مىشود.
«محراب» را محراب گویند، چون محل جنگ با شیطان و وسوسههایى است كه مانع تمركز فكر انسان مىشود. شاید محرابهاى بنىاسرائیل همان مسجدهایى بوده است كه مردم آنجا را براى عبادت انتخاب كرده و در آن عبادت مىكردند.
به گفته طبرسى و فخررازى، مراد از تسبیح در این آیه، نماز است، زیرا نماز مشتمل بر تسبیح است.
پيام ها
1- در تبلیغ، هموطن بودن مبلّغ اولویّت دارد. «فخرج على قومه»
2- مردان خدا، مكان خاصّى را براى عبادات خود قرار مىدهند. «المحراب»
3- كسى كه مردم را به عبادت دعوت مىكند، باید خود نیز اهل عبادت باشد. «فخرج على قومه من المحراب فاوحى الیهم»
4- با هر وسیلهاى باید تبلیغ كرد. (آنجا كه زبان زكریّا بند مىآید، با اشاره به مردم سفارش مىكند كه خدا را تسبیح كنید.) «فاوحى الیهم»
5 - وظیفهى انبیا، دعوت مردم به عبادت است. «فاوحى الیهم ان سبّحوا»
6- فرزنددار شدن پیرمرد از همسر نازا، نشانهى منزّه بودن خداوند از هرگونه كاستى و ناتوانى است. «سبّحوا»
7- عبادت زمانى ارزش دارد كه دائمى باشد، نه مقطعى و موسمى. «بكرة و عشیّا»