ترجمه
پس (از آن رطب) بخور و (از آب نهر) بنوش و چشمت را (به داشتن فرزندى چون عیسى) روشندار، پس اگر كسى از آدمیان را دیدى، (كه درباره نوزاد مىپرسند، با اشاره به آنان) بگو: من براى خداوند رحمان، روزهى سكوت نذر كردهام، بنابراین امروز با هیچ انسانى سخن نخواهم گفت.
نکته ها
روزهى سكوت حضرت مریم در برابر مردم، یا براى این بود كه آنان ظرفیّت جواب را نداشتند، یا گفتگوى با آنان، تأثیر منفى به دنبال داشت و یا در ادامهى پاسخ وسخن گفتن، سؤالات و بهانههاى دیگرى را مطرح مىكردند.
امام صادقعلیه السلام فرمودند: روزه تنها به امساك از خوردن و آشامیدن نیست و آنگاه این آیه را تلاوت فرمودند.(31)
ممكن است این آیه، ادامهى سخن حضرت عیسى با مادرش در آیه قبل باشد.
پيام ها
1- فرزند، عامل نور چشم و امیدوارى انسان به الطاف است. «قَرّى عینا»
2- بهترین غذا آن است كه با نوعى آرامش و شادى همراه باشد. «كُلى واشربى و قَرّى عینا»
3- نذر، سابقهاى بس طولانى دارد و مىتوان براى خارج شدن از برخى بنبستها به نذر متوسّل شد. «فقولى اِنّى نذرت»
4- در نذر قصد قربت لازم است و باید نام خدا برده شود. «نذرتُ للرّحمن»
5 - قصد قربت با قصد رهایى از ناملایمات، منافاتى ندارد. «نذرتُ للرّحمن» (تا مردم درباره نوزاد مرا زیر سؤال نبرند)
6- وفاى به نذر واجب است. «نذرتُ... فلن اكلّم»
7- گاهى باید در برابر حرف مردم سكوت كرد. «فلن اُكلّم الیوم اِنسیّا»