ترجمه
چون ابراهیم از مشركان و از آنچه به جاى خدا مىپرستیدند كناره گرفت، ما اسحاق و(فرزندش) یعقوب را به او عطا كردیم و همه را پیامبر قرار دادیم.
و از رحمت خویش به آنها عطا كردیم و براى آنان (در میان مردم) نام بلند و نیكو قرار دادیم.
نکته ها
سیماى ابراهیم علیه السلام
* ابراهیم علیه السلام از ستاره و ماه و خورشید دل برید، به خدا رسید. «لا احبّ الافلین... وجّهت وجهى...»(48)
* عموى منحرف را رها كرد، خود براى همهى مردم پدر شد. «ملّة ابیكم»(49)
* عمو با او قهر كرد، «واهجرنى ملیّاً»(50) امّا خدا به او لطف كرد. «انّه كان بى حفیاً»(51)
* براى خدا كنارهگیرى كرد، «اعتزلكم»(52) شهره آفاق شد. «جعلنالهملسان صدق»
* از خانه بتها فرار كرد، سازنده خانه توحید شد. «اذیرفعابراهیمالقواعدمنالبیت»(53)
* جانش را در راه خدا تسلیم كرد، آتش بر او گلستان شد. «یاناركونىبرداًوسلاماً»(54)
* فرزند را براى ذبح آماده كرد، «و تلّه للجبین»(55) جان به سلامت برد و سنّت قربانى در جایگاهش واجب شد.
* تا اواخر عمر بىفرزند، ولى راضى بود، در پایان عمر، نبوّت در دودمانش قرار گرفت.
* در خلوتترین مكانها كعبه را ساخت، پرجاذبهترین مناطق زمین شد.
* در بیابان، تنهاى تنها فریاد زد، از تمام زمین، لبّیكگو رسید. «اذّنفىالنّاس بالحجّ»(56)
* كودك تشنهى خود را رها كرد، آب زمزم، براى همیشه جارى شد.
* در برابر تهدید عموى بتپرستش سلام كرد، «قال سلامٌ علیك»(57) خداوند به او سلام فرستاد. «سلامٌ على ابراهیم»(58)
* یك نفر بود، امروز همه مكتبهاى آسمانى، خود را ابراهیمى مىدانند.
* همه با اودشمنى كردند، خدا او را خلیل خود دانست. «واتّخذاللّهابراهیمخلیلا»(59)
پيام ها
1- هم از گناهكار جدا شویم و هم از گناه، زیرا كنارهگیرى از منحرفان، زمانى مؤثر است كه با كنارهگیرى از انحراف همراه باشد. «اعتزلكم و ماتدعون - اعتزلهم و ما یعبدون»
2- فرزند صالح، پاداش مجاهدتهاى والدین است. «فلمّا اعتزلهم ... وهبنا»
3- اگر غیر خدا را رها كنیم، امدادهاى الهى مىرسد. «فلمّا اعتزلهم... وهبنا»
4- مهمتر از فرزند، مقام معنوى اوست. «وهبنا له اسحق و یعقوب و كلاً جعلنا نبیاً»
5 - نوهى انسان نیز از الطاف الهى است. «وهبنا له اسحق و یعقوب» (یعقوب نوهى ابراهیم بود.)(60)
6- نبوّت، مقامى است كه خداوند تعیین مىكند. «جعلنا نبیّاً»
7- یك حركت الهى از یك پدر بزرگ، نسلى را در رحمت الهى غرق مىكند. «اعتزلهم... وهبنا له»
8 - هر كس، هرچه دارد از خداست. «وهبنا... جعلنا... رحمتنا»
9- رحمت خداوند به قدرى وسیع است كه انبیا هرچه دریافت مىكنند، تنها گوشهاى از آن است. «من رحمتنا»
10- محبوبیّت وخوشنامى، از الطاف الهى است. «جعلنا لهم لسان صدق» (مقام ابراهیم به جایى رسید كه همهى مشركان ویهودیان ومسیحیان مىگفتند: ابراهیم از ماست.)
11- دعاى مردان خدا مستجاب است. (ابراهیم از خدا نام نیك خواست «واجعل لى لسانصدق فىالاخرین» در این آیه مىفرماید: «جعلنا لهم لسان صدق علیّا»