ترجمه
نزدیك است از این سخن، آسمانها متلاشى و زمین شكافته شود و كوهها به شدّت فرو ریزد.
زیرا براى خداى رحمان، فرزندى قائل شدند.
در حالى كه براى خداى رحمان، سزاوار نیست كه فرزند بگیرد.
موجودى در آسمانها و زمین نیست مگر آن كه بندهوار نزد خداوندِ رحمان مىآید.
نکته ها
«هَدّ» به معناى سقوط است.
مسألهى واكنش طبیعت در برابر حقایق، بارها در قرآن مطرح شده است از جمله:
یك جا مىفرماید: بعضى از سنگها از خشیت خداوند، از كوه فرو مىریزند. «و اِنّ منها لما یهبط من خشیة اللّه»(152)
یا اینكه مىفرماید: اگر قرآن بر كوهها نازل مىشد، هر آینه از ترس خداوند قطعه قطعه مىشدند. «لو انزلنا هذا القرآن على جبلٍ لرأیته خاشعاً متصدّعاً من خَشیة اللّه»(153)
152) بقره، 74.
153) حشر، 21.
پيام ها
1- گناه مىتواند مایهى برهم ریختن نظام هستى گردد. «تكاد السموات یتفطّرن منه»
2- خداوند، هستى را براى انسان آفرید و اگر انسان منحرف شود، سقوط هستى بىجا نیست. «تكاد السموات یتفطّرن منه»
3- بالاترین فساد در جهان هستى، عقیدهى فاسد است. «دعوا للرّحمن ولدا»
4- فرزند داشتن خداوند، به این معناست كه او محتاج بقاى نسل است، كمك و یاور مىخواهد و از تنهایى رنج مىبرد، در حالى كه او از همهى اینها منزه است. «ما ینبغى للرّحمن أن یتّخذ ولداً»
5 - تمام هستى تحت سلطهى خداست وبه سوى او باز مىگردد. «آتىالرّحمنعبدا»
6- هستى و موجودات آن همگى تحت فرمان خدا وبندهى او هستند، چرا بندهى او را فرزند او مىخوانید. «و ما ینبغى... اِن كلّ... عبداً»