ترجمه
پس به سراغ او بروید، پس (به او) بگویید: (اى فرعون) ما دو فرستادهى پروردگار تو هستیم، وبنىاسرائیل را به همراه ما بفرست (وبیش از این) آنها را آزار مده. البتّه ما با معجزهاى از جانب پروردگارت به سوى تو آمدهایم و درود بر كسى كه هدایت را پیروى كند.
(به او بگویید:) همانا به ما وحى گردیده كه عذاب بر كسى است كه (آیات الهى را) تكذیب كند (و از آنها) سرپیچى نماید.
نکته ها
چون ارشاد و تبلیغ سران ستمگر و هدایت آنان كار بسیار سخت و مهمى بوده است، لذا خداوند فرمان حركت به سوى فرعون را تكرار مىفرماید:
«اِذهَب الى فرعون»، «اِذهَب أنتَ و أخوك»، «اِذهَبا الى فرعون»، «فأتیاه».
در این آیات به سه ركن اعتقادى؛ یعنى توحید، نبوّت ومعاد اشاره شده است: «ربّك، اُوحى الینا، أنّ العذاب»
خداوند، دستورالعمل مأموریت موسى و هارون علیهما السلام را در پنج مرحله تنظیم فرموده است: الف: رفتن. «فأتیاه» ب: گفتن. «فقولا» ج: دلیل آوردن. «جئناك بأیة»، د: تشویق. «والسّلام على مَنِ اتّبع الهُدى» د: تهدید. «أنّ العذاب على مَن كَذّب و تَولّى».
پيام ها
1- كارهاى ارشادى و تبلیغى باید بدیع وتهاجمى باشد، نه تدافعى. «فأتیاه»
2- رسالت انبیا از شئون ربوبیّت خداوند است. «رسولا ربّك»
3- غرور مستكبران را بشكنید. «ربّك» در مقابل كسى كه مىگوید: «انا ربّكم الاعلى»(72)
4- سخن با نرمى و لطافت، منافاتى با قاطعیت و صراحت ندارد. «انا رسولا ربّك»
5 - آزادسازى انسانها از ستم وبردگى طاغوت، در رأس وظایف انبیاست. «ارسل معنا بنىاسرائیل» (آرى دین از سیاست جدا نیست، مبارزه با طاغوتها و آزاد كردن مردم در متن دستورات الهى است.)
6- هجرت از محیط ظلم و گناه، مقدمه نجات است. ابتدا آزادى، سپس ایمان. «ارسل معنا بنىاسرائیل...»
7- مبارزه با طاغوت وآزادى مردم زمانى ارزش واقعى و همه جانبه دارد كه در خط انبیا باشند. «ارسل معنا»
8 - آزار وشكنجهى مردم، ممنوع است. «لا تعذّبهم»
9- عملكرد مأموران، به حساب فرمانده و مسئول آنان نیز گذارده مىشود. «لاتعذّبهم» با توجّه به اینكه شخص فرعون، شكنجهگر تكتك مردم نبود.
10- امنیّت و سلامتى كامل و جامع، تنها در پرتو پیروى از هدایتهاى الهى بدست مىآید. «والسلام على مَن اتّبع الهُدى»
11- سلام به طاغوت وستمگران و كسانى كه در مسیر هدایت نیستند، ممنوع است. «والسلام على مَن اتّبعالهُدى»
12- آنچه مهم است پیروى از حقّ است. «اِتّبع الهُدى»
13- سلام دادن در پایان سخن، از آداب سخن است. «والسلامعلى...»