ترجمه
(موسى) گفت: علم آن (احوال) در كتابى نزد پروردگار من است (و) پروردگار من نه (خطا و چیزى را) گم مىكند و نه فراموش مىنماید.
نکته ها
وقتى فرعون از حال اقوام قبلى ومردگان پرسید، موسى علیه السلام با اینكه مىتوانست به تفصیل جواب دهد، امّا چون مىدانست مردم نسبت به نیاكان خویش غیرت و حساسیّت دارند، لذا در جواب آنان كلّى گویى كرده و به اجمال، علم آن را به خداوند احاله داد تا هم به «قولاً لیّناً» عمل كرده باشد و هم وسیلهاى براى بهانه و اشكال به دست آنان نداده باشد.
پيام ها
1- انبیا هر چه را نمىدانستند، یا گفتن آن را به صلاح نمىدانستند، علم آن را به خداوند نسبت مىدادند. «علمها عند ربّى»
2- مربّى باید با سیاست، بعضى پاسخها را كلّى و یا با سكوت جواب دهد تا بحث منحرف نشده و دستاویز دشمن نگردد. «علمها عند ربّى»
3- در تشكیلات الهى، همه چیز حساب وكتاب دارد. «فى كتاب»
4- كتاب الهى بسیار با عظمت وبزرگ است. «كتابٍ» نكره آمده است.
5 - در علم خداوند خطا راه ندارد. «لایضّل ربّى و لاینسى» (سهو و خطا در مورد كسانى است كه واقعیت را نمىدانند، امّا در مورد خداوندى كه ظاهر و باطن هر چیز را همان گونه كه هست مىداند، هرگز احتمال خطا وجود ندارد.)
6- علم انسان دو آفت دارد؛ یا از ابتدا اشتباه مىفهمد و حقیقت را گم مىكند و یا بعد از فهمیدن فراموش مىكند، امّا علم خداوند از این آفات مبرّاست. «لایضّل ربّى و لا ینسى»
7- كسى حقّ ربوبیّت دارد كه انحراف وفراموشى در او راه نداشته باشد. «لایضّل ربّى و لاینسى»