ترجمه
(خداوند) آنچه را كه در (آینده) پیش روى آنان و یا گذشتهى آنهاست مىداند و آنان (فرشتگان) جز براى كسى كه خداوند رضایت دهد، شفاعت نمىكنند واز ترس او (پروردگار) بیمناكند.
نکته ها
«خوف» یعنى ترس از گناه، ولى «خشیت» به معناى ترس از عظمت الهى است، ترسى كه با تعظیم و احترام همراه باشد.
در روایات آمده است كه مراد از «مَن ارتضى» یعنى كسى كه دین او مورد رضایت است، هر چند گناهكار باشد، زیرا شخص با ایمان به خاطر توبهاى كه پس از گناه مىكند، مورد لطف قرار گرفته و مشمول شفاعت واقع مىشود.(28)
28) تفاسیر صافى و نورالثقلین ؛ توحید صدوق ص 408.
پيام ها
1- تسلیم بىچون و چرا بودن، در برابر خدایى ارزش دارد كه به همه چیز آگاه است. «بامره یعملون، یعلم» (توجّه به اینكه خداوند همه چیز را مىداند سبب تسلیم همراه با خشیت مىشود.)
2- علم خداوند نسبت به گذشته و آینده یكسان است، بخلاف علم انسان كه فقط نسبت به گذشته است. «یعلم ما بین ایدیهم و ما خلفهم»
3- بندگى و تسلیم در برابر خداوند، سببِ داشتن مقام شفاعت است. «عبادٌ مكرمون، لا یسبقونه، یشفعون»
4- فرشتگان نیز اهل شفاعت هستند. «لا یشفعون الاّ لمَن ارتضى»
5 - شفاعت، لیاقت مىخواهد. كسانى مشمول شفاعت واقع مىشوند كه خداوند از دین آنها راضى باشد. «الاّ لمَنِ ارتضى»
6- معرفت بیشتر به خداوند باید سبب خشیت فزونتر باشد. «و هم من خشیته مشفقون» (مقام عصمت، مانع از خشیت از خداوند نیست.)