ترجمه
روزى كه زبانها و دستها و پاهایشان علیه آنان به آنچه انجام دادهاند گواهى مىدهند.
نکته ها
مسألهى گواهى دادن اعضاى بدن در قیامت، بارها در قرآن مطرح شده است. در سورهى فصّلت مىخوانیم: «حتّى اذا ما جاءوها شَهِد علیهم سَمعُهم و ابصارُهم و جُلودُهم بما كانوا یعملون»(36) هنگامى كه به دوزخ رسند، گوش و چشم و پوست بدن آنان به گناهانى كه انجام دادهاند، گواهى دهند. در سورهى یس مىخوانیم: «ألیوم نَختِمُ على أفواهِهم و تُكلِّمُنا ایدیهِم و تَشهَد أرجُلُهم بما كانوا یَكسِبون»(37) در آن روز بر دهان كافران مهر خموشى زنیم و دستهایشان با ما سخن گویند و پاهایشان به آنچه كردهاند گواهى دهند.
چون در شهادت، باید در مورد دیگرى گواهى داد، پس معلوم مىشود جوهر وشخصیّت انسان غیر از اعضاى بدن اوست كه علیه او شهادت مىدهند. زیرا شاهد ومشهود باید از هم جدا باشند.
36) فصّلت، 20.
37) یس، 65.
پيام ها
1- در دادگاه قیامت، انسان حتى مالك اعضاى خود نیست. «تَشهدُ علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم»
2- گواهىدادن، به درك و شعور نیاز دارد. بنابراین اعضاى بدن آنچه را انجام مىدهند درك مىكنند، گرچه ما نفهمیم. «تَشهَدُ علیهم السنتهم و ایدیهم و ارجلهم»
3- در قیامت، بر تمامى گفتار و رفتار گواه آورده مىشود. «بما كانوا یعملون»