ترجمه
(این نور هدایت) در خانههایى است كه خداوند اذن داده رفعت یابند و نام او در آنها ذكر شود و در آنها بامدادان و شامگاهان او را تسبیح گویند.
نکته ها
در زیارت جامعه خطاب به ائمّه معصومینعلیهم السلام مىخوانیم: «جَعَلكم فى بیوتٍ أذِن اللّه أن تُرفع...» بنابراین حرم
امامان معصومعلیهم السلام، یكى از مصادیق این آیه است.
كلمهى «ترفع» در آیه به معناى بلندى مكانى نیز مىتواند باشد، نظیر آیهى «اذ یَرفع ابراهیم القواعِدَ من البیت و
اسماعیل»(78) كه حضرت ابراهیم پایههاى كعبه را بلند ساخت.
امام باقرعلیه السلام فرمود: مراد از «بیوت» در این آیه، خانههاى انبیا و حكما و امامان معصوم مىباشد.(79) و «ثعلبى» در
تفسیر خود نقل مىكند: روزى پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله مشغول تلاوت این آیه بود. ابوبكر برخاست و پرسید: آیا
خانهى فاطمه علیها السلام و على علیه السلام از مصادیق این آیه است؟ فرمود: آرى، از بهترین مصادیق این آیه است.(80)
امام كاظم علیه السلام فرمود: مراد از «بالغدوّ و الآصال» در آیه، اوقات نماز است.(81)
در فرهنگ قرآن، در موارد متعدّدى به جاى نماز، واژه تسبیح آمده است، مانند: «وسبّح بالعشىّ والابكار»(82)، «و سَبّح
بحَمدِ ربّك قبلَ طلوع الشمس و قبل الغروب»(83)
78) بقره، 127.
79) تفسیر نورالثقلین.
80) تفسیر روحالمعانى.
81) بحار، ج23، ص326.
82) آلعمران، 41.
83) ق، 39.
پيام ها
1- راهیابى به نور هدایت خداوند، با رفت و آمد به مساجد به دست مىآید. «اللّه نور... یهدى اللّه لنوره... فى بیوت...»
2- مكانها یكسان نیستند و بعضى از آنها، بر بعضى دیگر برترى دارند. «فى بیوت أذن اللّه أن تُرفَع»
3- مساجد باید از خانههاى دیگر بهتر و برتر باشند. «أن تُرفَع»
4- بزرگى و عظمت، مخصوص خدا و مواردى است كه او اجازه مىدهد. «أذن اللّه أن تُرفَع»
5 - اصل در استفاده از مساجد، نماز و ذكر خداست، نه مراسم دیگر. «یُذكرُ فیها اسمه»
6- درهاى مسجد باید در اوقات نماز باز باشد و كسى حقّ ندارد آن را ببندد. «یسبّح له فیها بالغُدوّ و الآصال»
7- تسبیح خداوند، باید هر صبح و شام تكرار شود. «یسبّح... بالغُدوّ و الآصال» (عنصر زمان و مكان در عبادت مؤثّر است.)