ترجمه
طا، سین، میم.
این است آیات كتاب روشنگر.
گویى مىخواهى به خاطر آن كه مشركان ایمان نمىآورند، خود را به كشتن بدهى.
نکته ها
دربارهى معناى حروف مقطّعه، سخنان بسیارى گفته شده است و شاید بهترین آنها این باشد كه خداوند با آوردن این حروف در ابتداى برخى سورههاى قرآن (29 سوره)، مىخواهد این مطلب را بیان كند كه قرآن، معجزهى جاوید من از همین حروف است، شما هم اگر مىتوانید از همین حروف الفباى عربى، كتابى همسنگ آن بیاورید.آیهى اوّل سورهى شورى كه بعد از حروف مقطّعه مىفرماید: «كذلك یُوحى»، این قول را تأیید مىكند.
كلمهى «باخِع» به معناى هلاك كننده است.
پيام ها
1- یك مكتب جامع باید داراى منطقى قوى، قاطع، مكتوب و روشمند باشد، به گونهاى كه همگان به آن دسترسى داشته باشند. «تِلك آیاتُ الكتابِ المبین»
2- قرآن، مقامى بس بلند دارد. «تلك» («تلك» اشاره به دور است كه مقام بسیار بلند را مىرساند)
3- هر جا به بن بست رسیدید، قرآن روشنگر شماست. «الكتابِ المبین»
4- تكرار، یكى از اصول تربیت است. (آیهى «تلك آیاتُ الكتابِ المبین» در ابتداى سورههاى یوسف، قصص و شعراء، بدنبال حروف مقطّعه تكرار شده است).
5 - تلاش و سوز، در همه جا كارساز نیست. «لعلّك باخِع...»
6- دلدارى افراد غمگین، كارى است الهى. «تلك آیات... لعلّك باخع»
7- انبیا براى انجام تكلیف خود، بیشاز حدّ انتظار تلاش مىكردند. «لعلّكباخع»
8 - یكى از صفات بارز انبیا، سوز است. «باخع نفسك» (سوز، نشانهى عشق به مكتب و امّت است).
9- اگر زمینهى تأثیر نباشد، از بهترین كتاب و مربّى نیز نتیجه و اثرى به دست نمىآید. «اَلاّ یكونوا مؤمنین»
توضيحات
سیماى سورهى شُعراء
این سوره دویست وبیست وهفت آیه دارد كه در مكّه نازل شده و بعد از سورهى بقره، داراى بیشترین آیات است. این سوره به خاطر ستایش از شاعران مؤمن و مذمّتِ شاعران بیهودهگوى، كه در چهار آیهى آخر آن آمده، «شُعراء» نامیده شده و نام دیگر آن «طسم» است.
سرگذشت پیامبرانى همچون حضرت موسى، ابراهیم، نوح، لوط، صالح، هود و شعیبعلیهم السلام، و برخوردهاى لجوجانهى مردم با آنان در این سوره آمده است و در پایان هر داستان مىفرماید: «اِنّ فى ذلك لآیة و ما كان اكثرهم مؤمنین و اِنّ ربّك لهو العزیز الحكیم» لذا این آیه هشت بار تكرار شده تا مایهى دلدارى پیامبر اسلام باشد و به او بگوید از لجاجت مردم مكّه دلهره نداشته باش، زیرا همهى انبیا گرفتار چنین مردمى بودهاند.
آرى تاریخ، بهترین وسیله براى تقویت روحیّه مؤمنین، بالا رفتن بصیرت و صعهى صدر و آیندهنگرى در برابر تهدید دشمنان است. لذا رهبران جامعه باید از تاریخ جامعه آگاه باشند.