ترجمه
پس همین كه (موسى) به نزد آن (آتش) آمد، (ناگهان) از جانب راست آن درّه، در آن منطقه مبارك و خجسته از (میان) یك درخت، ندا داده شد كه اى موسى! همانا من، اللّه، پروردگار جهانیان هستم.
نکته ها
كلمهى «شاطِى» به معناى جانب وساحل، كلمهى «وادى» به معناى رودخانه و درّه است. «بُقعة» به قطعه زمینى اطلاق مىشود كه با زمینهاى همجوارش تفاوت داشته باشد.(56)
دست خداوند در شیوهى وحى باز است. خداوند مىتواند به دلها الهام كند، یا اینكه بر انسانها فرشته نازل نماید و یا حتّى ازدرون درختى ایجاد صوت نموده با پیامبر برگزیدهاش سخن بگوید.
چنانكه در سوره شورى مىفرماید: «و ما كان لبشر أن یكلّمه اللّه الاّ وحیاً او من وراء حجاب او یرسل رسولاً»(57) خداوند با هیچ بشرى سخن نمىگوید مگر از طریق وحى یا از پشت حجاب یا اینكه فرشتهاى بفرستد.
56) تفسیر المیزان.
57) شورى، 51.
پيام ها
1- بعضى مكانها داراى قداست هستند. «البقعة المباركة»
2- در جایى كه زمینهى تعجّب وجود دارد، باید تأكید بیشترى كرد. (موسى كه برى اوّلین بار صدایى از درخت مىشنود، تعجّب مىكند و لذا كلام خداوند با «انّى و انَا» همراه تأكید آمده است.) «اِنّى اَنا»
3- خداوند براى اجراى ارادهى خود، فكرها ودیدها را در مسیر خاصّى قرار مىدهد. موسى در پى به دست آوردن آتشى براى پیدا كردن راه و گرم شدن خانوادهاش، به آن سوى كشیده شد؛ ولى هدف خداوند چیز دیگرى بود. «اِنّى آتیكم بخبر... اِنّى انَا اللّه»