ترجمه
خوشهها و شكوفهى آن مانند سرهاى شیاطین است.
پس دوزخیان از آن مىخورند و شكمها را از آن پر مىكنند.
سپس بر روى آن (غذا) مخلوطى از آب جوشان و سوزنده براى آنان خواهد بود.
پس بازگشت آنان به سوى دوزخ است.
نکته ها
كلمهى «طلع» به معناى شكوفهى خرماست، گویى هنگام طلوع میوه است. كلمهى «شوب» به معناى مخلوط و آمیخته است. به نوشیدنى بعد از غذا از آن جهت كه در معده با غذا مخلوط مىشود، شوب مىگویند.
چون «شیطان» در فرهنگ مسلمانان به موجودى زشت و بد ذات و خبیث گفته مىشود، در این آیه مىفرماید: شكوفههاى درخت زقوم كه باید زیبا و دلربا باشد، گویا سرهاى شیطان است، همان گونه كه در فرهنگ مردم فرشته مظهر خوبى و كرامت است تا آن جا كه زنان مصر در ستایش یوسف گفتند: «ان هذا الا مَلك كریم»(11)
11) یوسف، 31.
پيام ها
1- دوزخیان نیز همچون بهشتیان، خوردنى و آشامیدنى دارند، امّا نه تنها لذیذ و دلپسند نیست بلكه بد شكل و بد مزه و آزار دهنده است. «كانه رؤوس الشیاطین... لشوباً من حمیم»
2- براى دورى از غذاهاى دوزخى نه راه فرارى است و نه راه طفره. «اكلون... مالئون»
3- دوزخیان به قدرى گرسنه هستند كه از بدترین غذا شكم خود را پر مىكند. «فمالئون منها البطون»
4- عذابهاى قیامت مقطعى نیست، بلكه دوزخ قرارگاه ابدى است. «ثمّ انّ مرجعهم لالى الجحیم» (شاید دوزخیان را براى خوراندن و نوشاندن زقّوم و حَمیم به جایى مىبرند و دوباره آنها را به محلّ اول برمىگردانند.)