ترجمه
این یاد (ما در دنیا از آنان) است و البتّه براى پرهیزكاران بازگشتگاهى نیكو (در قیامت) خواهد بود.
باغهاى جاودانهاى كه درهایش به روى آنان گشوده است.
در آن جا (بر تختها) تكیه مىزنند (و) میوههاى فراوان و نوشیدنى در آن جا طلب مىكنند.
و در كنارشان همسرانى است كه به شوهرانشان چشم دوخته و همسالند.
این است آن چه براى روز حساب به شما وعده داده مىشود.
این رزق ماست كه براى آن پایانى نیست.
پيام ها
1- نقل تاریخ نباید سرگرمى باشد بلكه باید هدفدار و وسیلهى هوشیارى باشد. «واذكر... هذا ذكر»
2- ذكر، ابعاد مختلفى دارد: قرآن ذكر است، «نحن نزّلنا الذكر»(41) نماز ذكر است، «اقم الصلاة لذكرى»(42) تاریخ بزرگان نیز ذكر است. «هذا ذكر» (تاریخ بزرگان وسیله یادآورى و درس آموزى است).
3- تقوا وسیلهى خوش عاقبتى است. «للمتّقین لحسن مآب» (كلمه «مآب» به معناى مرجع و بازگشت است).
4- براى جذب مردم، به كلّى گویى اكتفا نكنید. (تنها به «حسن مآب» اكتفا نشده، بلكه به دنبال آن آمده است: «جنّات عدن...»)
5 - شناخت تاریخ گذشته و توجّه به جاذبههاى آینده، در گرایش مردم به حقّ مؤثّرند. «واذكر... حسن مأب جنّات عدن»
6- انواع نعمت در بهشت جمع است. تعدّد باغها «جنّات» ابدیّت «عدن» سهل الوصول بودن «مفتحة لهم الابواب» وفور و كثرت «فاكهة كثیرة»
7- نشانه همسر خوب آن است كه به غیر شوهر چشم ندوزد. «قاصرات الطرف»
8 - نعمتهاى بهشتى، هم حساب و كتاب دارد «یوم الحساب» و هم دائمى است. «ماله من نفاد»
9- معاد، جسمانى است. (تكیه كردن بر تخت، خوردن میوه، نوشیدن شراب و داشتن همسر، همه و همه نشانه آن است كه معاد جسمانى است). «متكئین، فاكهة، شراب، قاصرات الطرف»