ترجمه
آیا كسى كه در پى خشنودى خداوند است، مانند كسى است كه به خشم و غضب خدا دچار گشته و جایگاه او جهنّم است؟ و چه بد بازگشتگاهى است.
آنان نزد خداوند (داراى) درجاتى هستند و خداوند به آنچه انجام مىدهند، بیناست.
نکته ها
در شأن نزول این آیه آمده است كه وقتى رسول خدا صلى الله علیه وآله دستور حركت به سوى اُحد را صادر كردند، منافقان به بهانههاى مختلف در مدینه ماندند و گروهى از مسلمانان ضعیف الایمان نیز از آنها پیروى كرده و در جبهه حاضر نشدند.
در آیهى 155 خواندیم كه خداوند كسانى را كه از جبهه فرار كرده و پشیمان شدند مىبخشد، امّا این آیه مىفرماید: مرفّهان و منافقان بهانهگیر را نمىبخشد.
در آیاتى از قرآن این تعبیر آمده است كه براى مؤمنان درجاتى است: «لهم درجات عند ربّهم»[174]، «لهم الدّرجات العُلى»[175] امّا در این آیه مىفرماید: خود مؤمنان درجات مىشوند. همانگونه كه انسانهاى پاك همچون علىّبن ابیطالبعلیهما السلام ابتدا طبق میزان حركت مىكنند و سپس خود آنان میزان مىشوند، ابتدا دور محور مىگردند، سپس خود آنان محور حقّ مىشوند.
174) انفال، 4.
175) طه، 75.
پيام ها
1- هدف مجاهدان واقعى، بدست آوردن رضاى خداست، نه پیروزى و غنائم و خودنمایى. «افمن اتّبع رضوان اللّه...»
2- در جامعه اسلامى، نباید مجاهدان و مرفّهان یكسان دیده شوند. (با توجّه به شأن نزول) «افمن اتّبع رضوان اللّه... كمن باء...»
3- روى گردانى از جبهه و جنگ، بازگشت به غضب خداست. «كمن باء بسخط»
4- خشنودى یا خشم الهى باید تنها ملاك عمل یك مسلمان باشد. «رضوان اللّه... بسخط من اللّه»