ترجمه
همانا كسانى كه در آیات خداوند بدون حجّتى كه برایشان آمده باشد به مجادله برمىخیزند، در سینه‌هایشان جز خود بزرگ بینى نیست كه به آن نخواهند رسید، (و از مجادله خود نتیجه نخواهند گرفت) پس به خداوند پناه ببر كه بى شك او شنواى بیناست.
نکته ها
اسلام به نیّت و روحیه و انگیزه و آن چه در دل مىگذرد بهاى اصلى را مىدهد و به همین دلیل بهترین كار اگر همراه با اخلاص نباشد، بىارزش و باطل است. در سورهى عبس با ده آیهى پى در پى از كسى كه براى یك نفر نابینا چهرهى خود را عبوس كرد انتقاد مىكند. (در حالى كه براى نابینا اخم یا لبخند تفاوتى ندارد چون هیچ یك را نمىبیند) ولى قرآن به دلیل آن كه ریشهى عبوس كردن تحقیر است، به شدّت از آن انتقاد مىكند.
آرى، اسلام بیش از توجّه به ظاهر، به باطن و قلب توجّه دارد. در این آیه نیز سخن از بزرگبینى و تكبّرى است كه در قلب متكبّران است.
پيام ها
1- از كوزه همان برون تراود كه در اوست. سرچشمهى جدالهاى بى منطق، تكبّر درونى است. «یجادلون.... فى صدورهم... كبر»
2- انگیزهى مجادله با حقّ، خود بزرگ بینى است نه منطق. «بغیر سلطان اتاهم ان فى صدورهم الاّ كبر»
3- انسان اگر از خود مراقبت نكند، تكبّر تمام وجودش را مىگیرد به نحوى كه در دل او جز تكبّر هیچ چیز دیگر نیست. «ان فى صدورهم الاّ كبر»
4- كسى كه بر اساس تكبّر، لجاجت مىكند و منطق ندارد به هدف خود كه ریاست و سرورى است نمىرسد. «ما هم ببالغیه»
افتادگى آموز اگر طالب فیضى
هرگز نخورد آب زمینى كه بلند است
5 - معاشرت با متكبّر، دارویى جز پناه بردن به خدا ندارد. «فاستعذ باللَّه»
6- به كسى پناه ببریم كه مىشنود و مىبیند (و قهراً توان یارى و خنثى كردن توطئهها را دارد). «انّه هو السمیع البصیر»