ترجمه
پس سپاس و ستایش مخصوص خداوند است، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین، پروردگار جهانیان.
و بزرگى در آسمانها و زمین مخصوص اوست و اوست خداى عزیز و حكیم.
نکته ها
در آغاز سوره كه سخن از نزول قرآن و نعمتها بود، خداوند، عزیز و حكیم معرّفى شده بود، «تنزیل الكتاب من اللّه العزیز الحكیم» و در پایان نیز كه سخن از كیفر مسخرهكنندگان است، تعبیر عزیز و حكیم آمده است. شاید اشاره به این باشد كه نعمتها، كیفرها، مهرها و قهرها همه برخاسته از قدرت و حكمت الهى است.
پيام ها
1- تنها خداوند، شایستهى بزرگى و حمد و ستایش است. «فللّه الحمد»
2- پروردگار آسمانها و زمین و همه هستى، همان خداى یكتاست. «فللّه الحمد ربّ... ربّ... ربّ»
3- آسمانها و زمین و همه چیز تحت تربیت الهى و رو به رشد است. «ربّ السموات...»
4- عزّت و قدرت خداوند همراه با حكمت و كاردانى اوست. «العزیز الحكیم»