ترجمه
در چنین روز، كسانى كه كفر ورزیدند و پیامبر را نافرمانى كردند، آرزو مىكنند كهاى كاش با زمین یكسان مىشدند و هیچ سخنى را نمىتوانند از خدا كتمان كنند.
نکته ها
كفّار معصیتكار، پیش از اقامهى شهود، منكر گناه و فساد خود مىشوند و در پى راه فرارند و مىگویند: «واللّه ربّنا ما كنّا مشركین»[290] به خدا سوگند ما مشرك نبودیم. ولى وقتى گواهان حقایق را گفتند، دیگر جایى براى كتمان نیست.
در آیات قرآن، آرزوهاى حسرتبار گناهكاران به این گونه مطرح است:
كاش خاك بودم. كاش در خاك محو بودم. كاش با فلانى دوست نمىشدم. كاش در دنیا اهل تعقّل و فكر بودم. كاش با همان مرگ، فانى شده بودم...
290) انعام، 23.
پيام ها
1- نافرمانى از دستورهاى حكومتى پیامبر، در ردیف كفر به خداست. «كفروا و عصوا الرسول»
2- روز قیامت، روز حسرت و آرزوست. «یودّ... لوتسوّى»
3- روز قیامت، هیچ سخن و مطلبى پوشیده نمىماند. «لایكتمون اللّه حدیثا»