ترجمه
نه چنین است؛ به پرودگارت سوگند، كه ایمان (واقعى) نمىآورند مگر زمانى كه در مشاجرات و نزاعهاى خود، تو را داور قرار دهند، ودر دل خود هیچگونه احساس ناراحتى از قضاوت تو نداشته باشند (و در برابر داورى تو) كاملاً تسلیم باشند.
نکته ها
میان زبیربن عوام - از مهاجرین - و یكى از انصار، بر سر آبیارى نخلستان نزاع شد. پیامبر قضاوت كرد كه چون قسمت بالاى باغ، از زبیر است، اوّل او آبیارى كند. مرد انصارى از قضاوت پیامبر ناراحت شد و گفت چون زبیر، پسر عمه توست، به نفع او داورى كردى! رنگ پیامبر پرید و این آیه نازل شد. عجبا كه خودشان رسولاللّه را به داورى پذیرفتهاند، ولى سرباز مىزنند!
امام صادقعلیه السلام فرمود: اگر كسانى اهل نماز و حج و زكات باشند، ولى نسبت به كارهاى پیامبرصلى الله علیه وآله سوءظن داشته باشند، در حقیقت مؤمن نیستند. سپس این آیه را تلاوت فرمودند.[322]
322) تفسیر نورالثقلین ؛ كافى، ج1، ص390.
پيام ها
1- نشانههاى ایمان راستین سه چیز است:
الف: به جاى طاغوت، داورى را نزد پیامبر بردن. «یحكموك»
ب: نسبت به قضاوت پیامبر، سوءظن نداشتن. «لایجدوا فى انفسهم حرجاً»
ج: فرمان پیامبر را با دلگرمى پذیرفتن و تسلیم بودن. «و یسلّموا تسلیما»
2- اسلام، علاوه بر تسلیم ظاهرى، به ابعاد روحى و تسلیم قلبى توجّه كامل دارد. «لا یجدوا فى انفسهم حرجاً»
3- قضاوت، از شؤون رسالت و ولایت است. «ممّا قَضیت»
4- وجوب تسلیم در برابر قضاوت پیامبر، نشان عصمت اوست. «یُسلّموا تسلیماً»